ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στις διωκόμενες αγωνίστριες/ες της κατάληψης Ματρόζου 45 και σε όλες τις καταλήψεις και τις δομές του αγώνα.
Η δίκαιη μαχητική αντίσταση της κοινότητας καταλήψεων στο Κουκάκι, παράλληλα με την ανάπτυξη ενός πλήθους μαζικών και δυναμικών μετωπικών κινητοποιήσεων του αναρχικού κινήματος την προηγούμενη περίοδο, αποτέλεσε σημαντικό φραγμό στην αντιεξεγερτική εκστρατεία του κράτους.
Οι καταλήψεις ως αναπόσπαστες δομές της ιστορίας και της εξέλιξης του αναρχικού κινήματος, της αυτοοργανωμένης κοινωνικής αντίστασης και της αλληλεγγύης, μπορούν να συμπυκνώνουν στοιχεία του συνολικότερου απελευθερωτικού αγώνα και του ελευθεριακού κοινοτικού προτάγματος.
Αποτελούν επιπλέον, στο σήμερα, εικόνες μιας πολύ ευρύτερης κοινωνικά και βαθύτερης πολιτικά αυριανής σύγκρουσης που διαμορφώνεται μέσα στο ολοένα και ασφυκτικότερο περιβάλλον της διαρκούς κρατικής και καπιταλιστικής επιθετικότητας.
Αλληλεγγύη στις/ους διωκώμενες/ους καταληψίες της Κοινότητας Κουκακίου
Οι καταλήψεις πάντοτε αποτελούν τρόπους και χώρους εκδίπλωσης της κοινωνικής αλληλεγγύης, της αντίστασης και της δημιουργικότητας. Η Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου δημιουργήθηκε το 2017 όταν καταλείφθηκαν τρία κτήρια στις οδούς Ματρόζου, Παναιτωλίου και Αρβάλη. Πάντοτε στην καρδιά του αγώνα ενάντια στον εξευγενισμό της περιοχής και την ιδιωτικοποίηση του Λόφου Φιλοπάππου, αποτέλεσε αγκάθι για τα τοπικά και ευρύτερα συμφέροντα.
Αφού στοχοποιήθηκε πολλές φορές από το κράτος και τα τσιράκια του, τους φασίστες, τα κτήρια εκκενώθηκαν το 2020. Οι σύντροφοι/ισσες της κοινότητας υπερασπίστηκαν σθεναρά τα κτήρια και στη συνέχεια προσπάθησαν αρκετές φορές να τα ανακαταλάβουν. Δέχτηκαν ασύμμετρη βία από την αστυνομία, γιατί το κράτος θέλει να δείξει ότι τέτοιες συμπεριφορές που αψηφούν το φόβο και μάχονται την καταστολή δεν χωράνε στο καθεστώς, και προσπαθεί να τιμωρήσει παραδειγματικά όσους/ες αντιστέκονται και μπαίνουν εμπόδιο στα σχέδια του.
Από τη μία πλευρά λοιπόν οι καταληψίες της κοινότητας διώκονται δικαστικά για τις υποθέσεις όλων των εκκενώσεων. Στις 2 Δεκεμβρίου θα λάβει χώρα το δικαστήριο σε δεύτερο βαθμό για την υπεράσπιση του κτηρίου της Ματρόζου 45 τον Γενάρη του 2020 απέναντι στην εκκένωση που ακολούθησε την ανακατάληψη των κτηρίων της Ματρόζου και της Παναιτωλίου.
Από την άλλη πλευρά, το πρώην κατειλημμένο κτήριο της Αρβάλη 3 πουλήθηκε σε ισραηλινή εταιρεία, η οποία φυσικά με τα βρώμικα χρήματα του γενοκτονικού κράτους του Ισραήλ θα επενδύσει στην ακόμα μεγαλύτερη καταστροφή της γειτονιάς του Κουκακίου από τον τουρισμό.
Όσο μεγάλη και να είναι η καταστολή και όσο μεγάλα κι αν είναι τα επιχειρηματικά σχέδια πλουτισμού εις βάρος της κοινωνίας, η αλληλεγγύη μας είναι μεγαλύτερη.
Όλοι/ολες στην πορεία το Σάββατο 29/11, 13:00 στην πλατεία Μερκούρη, και στη συγκέντρωση στο εφετείο 2/12, 9:00.
Μέσα στην ιστορία του πολύμορφου αγώνα ενάντια στην κρατική κυριαρχία, οι απαλλοτριωμένοι χώροι των καταλήψεων αποτελούσαν – και πάντα θα αποτελούν – ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία και βασικούς τόπους συνάντησης του α/α-χώρου. Πρόκειται για εγκαταλελειμμένα κτίρια που μετατρέπονται σε ζωτικούς χώρους πραγμάτωσης ιδεών και προταγμάτων έξω και πέρα από την υπάρχουσα συνθήκη απομόνωσης και σχέσεων εκμετάλλευσης. Αποτελούν τους χώρους όπου ζητήματα βασικών βιοτικών –και όχι μόνο –αναγκών και επιθυμιών μας προσπαθούν να απαντηθούν συλλογικά και στη βάση της αυτοοργάνωσης. Χώρους συμπερίληψης, όπου τα αποκλεισμένα αυτής της κοινωνίας μπορούν να χωρέσουν, όπου κάθε λογής καταπίεση και εξουσιαστική βία αντιπαλεύονται στη βάση της οριζοντιότητας και της αντιιεραρχίας. Είναι σπίτια αγώνα, σημεία ζύμωσης των ιδεών και οργάνωσης των δράσεών μας, καταφύγια από την κρατική καταστολή. Είναι οι χώροι που συμπυκνώνουν “το εδώ και το τώρα” όλων των αναρχικών και αντιεξουσιαστικών προταγμάτων μας. Ως τέτοιες, οι καταλήψεις είναι διαχρονικά στο στόχαστρο του κράτους, αγκάθια στην κανονικότητα που προσπαθεί να επιβληθεί ισοπεδωτικά σε όλα τα κοινωνικά πεδία. Η ιστορία του καταληψιακού κινήματος στην Ελλάδα είναι μεγάλη, γεμάτη στιγμές έμπνευσης και μαχητικές υπερασπίσεις των σπιτιών ενάντια στο κράτος, και απώλειες που αναμφισβήτητα κόστισαν στη συλλογική μας συνείδηση.
Ήδη από το φινάλε της τετραετίας της “πρώτης φοράς αριστεράς”, ξεκίνησε μια πιο συντονισμένη και συνεχής επίθεση ενάντια στο καταληψιακό κίνημα. Κι αν τότε το επίκεντρο ήταν τα Εξάρχεια, με τη διάθεση του κράτους να σπάσει τα σπίτια που είχαν ανοίξει προκειμένου να καταστεί δυνατή η αλληλεγγύη στο πλήθος μεταναστριών και προσφύγων που είχε βρεθεί στην Αθήνα, αλλά και με τον εξευγενισμό της περιοχής να είναι προ των πυλών, η ΝΔ έπιασε το κατασταλτικό νήμα –ήδη από την προεκλογική περίοδο– και επέκτεινε τις επιθέσεις σε όλη την επικράτεια. Το αποτέλεσμα της επίθεσης αυτής, με τα “τελεσίγραφά” της και την άπλετη βία της ήταν βαρύ, με πολλά σπίτια να εκκενώνονται και με συντρόφια να βρίσκονται τραυματισμένα και διωκόμενα. Κατέγραψε όμως και στιγμές αγώνα και αλληλεγγύης τις οποίες φέρουμε όλα μας στις συνεχιζόμενες αντιστάσεις που προβάλουμε απέναντι στον κρατικό μηχανισμό. Μαχητικές αντιστάσεις όταν οι μπάτσοι βρίσκονται έξω από την πόρτα, ανακαταλήψεις ξανά και ξανά των κτιρίων μας, πορείες σε γειτονιές που θυμίζουν ότι οι επιλογές του κράτους έχουν κόστος και δε μένουν αναπάντητες.
Η Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου αποτελούταν από τρία κατειλημμένα κτίρια επί των οδών Ματρόζου, Παναιτωλίου και Αρβάλη, τα οποία ανοίχτηκαν το 2017. Στο διάστημα που παρέμειναν ανοικτά, αποτέλεσαν χώρους κοινωνικής αλληλεγγύης και αγώνα, φιλοξενώντας πλήθος εγχειρημάτων και συμμετέχοντας σε αγώνες ενάντια στον εξευγενισμό της γειτονιάς και την ιδιωτικοποίηση του Λόφου Φιλοππάπου. Έγιναν πολλές φορές στόχος φασιστικών εμπρηστικών επιθέσεων και εκκενώσεων, με το κράτος να χρησιμοποιεί κάθε μέσο ενάντια στους κατοίκους των σπιτιών (χημικά, πλαστικές σφαίρες κτλ). Οι αντιστάσεις των συντροφιών που υπερασπίστηκαν τα κτίρια αυτά στις εκκενώσεις και τις ανακαταλήψεις τους, οι εικόνες των, πολύχρωμων από τις μπογιές και αποκαρδιωμένων από το πλήθος πραγμάτων που έπεσαν πάνω στα κεφάλια τους, μπάτσων, ενέπνευσαν τους αγώνες που δόθηκαν για μια σειρά από υπερασπίσεις και ανακαταλήψεις σπιτιών στην συνέχεια.
Πέρα από τη βία που δέχτηκαν τα συντρόφια που ενεπλάκησαν από διάφορες θέσεις στην υπεράσπιση της κοινότητας των καταλήψεων αυτών και πέρα από την ίδια την απώλεια των χώρων μας, συνέπεια των αντιστάσεων υπήρξε και ο μεγάλος αριθμός διώξεων αγωνιστριών και αγωνιστών. Οι καταληψίες της κοινότητας βρίσκονται διωκόμενες/οι σε μια σειρά από υποθέσεις σχετικά με όλες τις εκκενώσεις, τις οποίες πολέμησαν μέσα στα χρόνια υπερασπιζόμενα με συνέπεια τις επιλογές και τα προτάγματά τους. Στις 2 Δεκεμβρίου θα διεξαχθεί το δικαστήριο σε δεύτερο βαθμό για την υπεράσπιση του κτιρίου της Ματρόζου 45 τον Γενάρη του 2020 απέναντι στην εκκένωση που ακολούθησε την ανακατάληψη των κτηρίων της Ματρόζου και της Παναιτωλίου. Η συνθήκη που έχει διαμορφωθεί είναι ιδιαίτερη, καθώς το πρωτόδικο δικαστήριο, ενταγμένο πλήρως στο κλίμα των ημερών, με την ΝΔ και τον Χρυσοχοΐδη να προσπαθούν να αντλήσουν πολιτική υπεραξία από το θέμα βάζοντας τα μίντια να ζητάνε φυλακίσεις και τους μπάτσους –με μπροστάρη τον φασίστα Πλεύρη– να προσπαθούν να πάρουν ρεβάνς με μηνύσεις, καταλήγει στην πρωτοφανή βάσει στοιχείων και συνθήκης απόφαση των εξίμισι χρόνων (εκτίσιμη ποινή) φυλάκισης με αναστολή μέχρι το εφετείο.
Η απόφαση αυτή φυσικά δεν έρχεται εν κενώ. Πλην της βούλησης της ΝΔ να παράξει υπεραξία από κάθε λογής κατασταλτική επιλογή, το ελληνικό κράτος εδώ και αρκετά χρόνια εξελίσσεται νομικά και κατασταλτικά στα πρότυπα των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κρατών, κάνοντας σαφές ότι η επίθεση ενάντια στα κινήματα και στους τρόπους που αυτά συγκροτούνται αποτελεί κεντρική στρατηγική του. Επιλογή, που σε συνδυασμό με τις συνεχόμενες αναθεωρήσεις του Ποινικού Κώδικα και την αυστηροποίηση των ποινών που αυτός εισάγει, αναβαθμίζει τον κίνδυνο φυλάκισης (πραγματικής ή και εναλλακτικής) για τις περιπτώσεις μικροπαραβατικότητας και για πολιτικές δράσεις που παλαιότερα δεν είχαν αυτή την αντιμετώπιση. Τα αποτελέσματα είναι ήδη μπροστά μας, με τις φυλακές να ασφυκτιούν από το ολοένα αυξημένο πλήθος ανθρώπων που καταλήγουν εντός τους και με τις ποινές να είναι, τόσο οικονομικά όσο και σε διάρκεια, εξοντωτικές σε μια σειρά υποθέσεων. Αν και η συγκεκριμένη υπόθεση δικάζεται βάση παλαιότερου ποινικού κώδικα, η πρωτόδικη απόφαση εντάσσεται πλήρως στο δόγμα νόμου και τάξης που επιδιώκουν να επιβάλουν οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις του κράτους, το οποίο εδώ επιχειρεί να στείλει για πρώτη φορά καταληψίες στην φυλακή.
Όπως σε όλες τις σημαντικές στιγμές αγώνα, το κράτος επιχειρεί πάντα να έχει την τελευταία λέξη. Και ανεξαρτήτως με το αν το επιτυγχάνει σε πρώτο χρόνο, την ώρα δηλαδή που πραγματοποιεί την επίθεση, έρχονται στη συνέχεια τα δικαστήρια ώστε να συμπληρώσουν και να ολοκληρώσουν την δουλειά των μπάτσων. Ως συνέλευση, αναγνωρίζουμε στο εφετείο που έρχεται την ανάγκη συσπείρωσης του α/α-χώρου για την υπεράσπιση και την αλληλεγγύη των συντροφιών που έβαλαν τα σώματά τους ανάχωμα προκειμένου να υπερασπιστούν τα μέρη στα οποία ζούμε, οργανωνόμαστε και υπάρχουμε ως χώρος. Απέναντι στην ολομέτωπη και εντεινόμενη επίθεση του κράτους, ας αναβιώσουμε το πείσμα και την αγωνιστική διάθεση που μας έδωσαν εκείνες οι μέρες και ας γίνουμε ασπίδα για τα συντρόφια που βρίσκονται στη δίνη των κατασταλτικών μηχανισμών.
Στηρίζουμε και καλούμε στην πορεία το Σάββατο 29 Νοεμβρίου, 13:00, στην πλατεία Μερκούρη στα Πετράλωνα και στην συγκέντρωση αλληλεγγύης την Τρίτη 2 Δεκεμβρίου, 9:00, στο εφετείο.
ΚΑΜΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΙΑΣ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές και αγωνίστριες
Αλληλεγγύη στους/στις συλληφθέντες/είσες της ανακατάληψης της Ματρόζου 45 | Τρίτη 2 Δεκεμβρίου | 9πμ | Δικαστήρια Ευελπίδων
Κοινότητες αγώνα σε κάθε γειτονιά ενάντια στη φτώχεια, τον φασισμό και την καταπίεση.
Η Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου (Ματρόζου 45, Παναιτωλίου 21, Αρβάλη 3) υπήρξε ένα στεγαστικό και πολιτικό εγχείρημα μέσω του οποίου καλύπτονταν οι πολιτικές και υλικές ανάγκες πολλών ανθρώπων στα σχεδόν 3 χρόνια ύπαρξης του (2017-2020). Πέντε χρόνια μετά τις εκκενώσεις τα σπίτια παραμένουν τσιμεντωμένα, κλεισμένα με τσιμεντόλιθους και άχρηστα για το κοινωνικό σύνολο. Τα ντουβάρια της Ματρόζου (ιδιοκτησίας Ευαγγελισμού) συνεχίζουν να σαπίζουν, η Παναιτωλίου (ιδιοκτησίας του υπουργείου εργασίας) πωλείται με στόχο να γίνει ένα ακόμα πολυτελές διαμέρισμα για πλούσιους δίπλα στο λόφο Φιλοπάππου, ενώ την ίδια μοίρα έχει κι η Αρβάλη.
Μετά το όργιο καταστολής το οποίο εκτυλίχθηκε στις γειτονιές μας, για να εκκενωθούν οι καταλήψεις, ακολούθησε η δικαστική εξουσία με καταδικαστικές αποφάσεις. Για την πρώτη εκκένωση της Παναιτωλίου (2019) επιβλήθηκαν 12 μήνες, για την πρώτη εκκένωση της Ματρόζου (2018) 4 έως 18 μήνες και για την τρίτη εκκένωση της Ματρόζου (2020) επιβλήθηκαν 6,5 χρόνια φυλάκιση με ανασταλτική ισχύ μέχρι το εφετείο στις 2 Δεκεμβρίου 2025.
Ας γυρίσουμε όμως πίσω στον χρόνο για να θυμηθούμε τι ακολούθησε τις εκκενώσεις και τις ανακαταλήψεις των κτηρίων στο Κουκάκι τον Δεκέμβρη του 2019 και τον Γενάρη του 2020.
Την Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2019 δεκάδες ένστολοι ταραξίες κάθε είδους αποφάσισαν να κάνουν τις γειτονιές του Κουκακίου και των Πετραλώνων άνω κάτω.Με κλούβες, περιπολικά, εποχούμενοι και ποδαράτοι επιτέθηκαν, ξυλοκόπησαν, πυροβόλησαν με πλαστικές σφαίρες, έπνιξαν τη γειτονιά στα δακρυγόνα για να σφραγίσουν με τσιμεντόλιθους τρία κτήρια (Ματρόζου 45, Παναιτωλίου 21 και Αρβάλη 3) τα οποία αποτελούσαν στέγη για ανθρώπους και μέσα στα οποία λειτουργούσαν βιβλιοθήκες, δημόσιο λουτρό, χαριστικό παζάρι ρούχων, πραγματοποιούνταν εκδηλώσεις, προβολές, συζητήσεις.
Αυτοί όμως οι γκρίζοι τσιμεντόλιθοι, με ολίγον χρώμα, είναι που επιστράφηκαν στους ιδιοκτήτες τους. Το Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2020 τα δύο από τα τρία κτήρια (Ματρόζου 45 και Παναιτωλίου 21) ανακαταλήφθηκαν από τους κατοίκους τους, από τους γείτονες, από τον κόσμο του αγώνα. Και οι ένστολοι ταραξίες ήρθαν και πάλι.
Ήρθαν με μηχανές, κλούβες, περιπολικά, ασφαλίτικα, drones, ελικόπτερα. Επιτέθηκαν στον κόσμο που ήταν συγκεντρωμένος έξω από το κτήριο της Ματρόζου. Ξυλοκόπησαν τους συγκεντρωμένους, έπηξαν την γειτονιά στα δακρυγόνα, έβρισαν και συλλάβανε οκτώ διαδηλωτές. Επιτέθηκαν στον κόσμο που ήταν συγκεντρωμένος απέναντι από την κατάληψη της Παναιτωλίου, μέσα στον λόφο Φιλοπάππου. Εισβάλανε στον λόφο, ρίξανε κρότου λάμψης με κίνδυνο να προκληθεί πυρκαγιά και επιχείρησαν να κάνουν συλλήψεις, αλλά ο Φιλοπάππου προστάτεψε ακόμα μια φορά όσους και όσες τον αγαπάνε και τον προστατεύουν. Οι συγκεντρωμένοι έξω από τις καταλήψεις κατέληξαν στην πλατεία Μερκούρη. Τις επόμενες ώρες οι κατασταλτικές δυνάμεις επιστρατεύοντας κάθε μέσο που διαθέτουν κατάφεραν μετά από πολύωρη μάχη να εισβάλουν στα ΑΝΑΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΑ κτήρια, να συλλάβουν και να βασανίσουν 13 άτομα. Την επόμενη μέρα η συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια της Ευελπίδων δέχθηκε πάλι το μένος των κατασταλτικών δυνάμεων με αποτέλεσμα άλλες δύο συλλήψεις.
Απέναντι σε όλη αυτή την εμπόλεμη κατάσταση και την τρομοκρατία που εξαπολύθηκε από τις δυνάμεις καταστολής ή κατοχής, συνεπικουρούμενες από τους αλήτες-ρουφιάνους των καναλιών, οι γειτονιές μας στάθηκαν στο «ύψος» τους. Ένα «ύψος» πολύ ψηλό για τους τσιμεντόλιθους της κυβέρνησης. Οι γειτόνισσες και οι γείτονες βγήκαν στα μπαλκόνια, τις εισόδους των πολυκατοικιών, τους δρόμους διατυμπανίζοντας την αλληλεγγύη τους στους καταληψίες και φωνάζοντας ότι οι μπάτσοι δεν είναι ευπρόσδεκτοι και να φύγουν. Η αλληλεγγύη εκφράστηκε στις ανοικτές πόρτες, στις φωνές διαμαρτυρίας, στο τρόλεϊ 15 που έφραξε το δρόμο στα μανιασμένα σκουπίδια των ΜΑΤ-ΔΕΛΤΑ, που κυνηγούσαν κόσμο, στις χειρονομίες αντίστασης. Η αλληλεγγύη έδωσε δύναμη στους καταληψίες να σηκώσουν ένα κόσμο ολάκερο στα χέρια τους και να τον φέρουν στα κεφάλια των κρατικών ταραξιών.
Απέναντι σε αυτή τη μαχητική αντίσταση το κράτος επιδεικνύει όλη του την εκδικητικότητα. Ο Μητσοτάκης, ο Χρυσοχοϊδης, οι δημοσιογράφοι-τσιράκια του συστήματος και οι μπάτσοι μέσω του δικηγόρου τους Θάνου Πλεύρη, βουλευτή, υπουργό και γνωστό ακροδεξιό σκουπίδι, απαίτησαν δημόσια την αναβάθμιση των κατηγοριών, για τους συλληφθέντες της ανακατάληψης της Ματρόζου 45 και πέτυχαν η «τυφλή» δικαιοσύνη να καταδικάσει τα συντρόφια, που υπερασπίστηκαν μαχητικά τη Ματρόζου, σε 6,5 χρόνια φυλακή με ανασταλτική ισχύ μέχρι το εφετείο στις 2 Δεκεμβρίου 2025.
Γνωρίζουμε ότι για το κράτος του «Νόμος και Τάξη», το ζητούμενο δεν είναι η καταπολέμηση της λεγόμενης «ανομίας», που έτσι και αλλιώς το ίδιο παράγει και συντηρεί. Στόχος όλων των φαντασμαγορικών και πολυέξοδων κατασταλτικών επιχειρήσεων είναι η τρομοκράτηση, ο παροπλισμός, η καταστολή και η εξαφάνιση όσων αγωνίζονται ενάντια στη φτώχεια, την καταπίεση, τον κοινωνικό αποκλεισμό, τον φασισμό και την εκμετάλλευση. Στόχος είναι οι καταλήψεις οι αυτοοργανωμένες δομές αγώνα γιατί αποτελούν κύτταρα ενός άλλου κόσμου, που μάχεται ενάντια στον παλιό της μιζέριας, της εξαθλίωσης, του εμπορεύματος και του κανιβαλισμού, γιατί αποτελούν εστίες αντίστασης και αυτοοργάνωσης. Στόχος του κράτους είναι όσοι και όσες σηκώνουν το κεφάλι, κοιτάνε τα αστέρια και ονειρεύονται, όσοι και όσες σφίγγουν τη γροθιά τους, όσοι και όσες στέκονται δίπλα στους «αδύναμους» και τους «κατατρεγμένους», όσοι και όσες παλεύουν για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ελευθερίας.
Και εμείς ανήκουμε σε αυτούς… που παλεύουν για το αδύνατο ενάντια στο αδιανόητο!!!
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και τις αυτοοργανωμένες δομές.
Ενάντια στην τρομοκρατία και την καταστολή θα νικήσει ο δρόμος και ο αγώνας για ζωή και ελευθερία.
Πορεία αλληλεγγύης στις (ανα)Καταλήψεις και τους συλληφθέντες από την ανακατάληψη της Ματρόζου 45 | Σάββατο 29 Νοεμβρίου | πλατεία Μερκούρη | 1μμ
Αλληλεγγύη στους/στις συλληφθέντες/είσες από την ανακατάληψη της Ματρόζου 45 που δικάζονται σε δεύτερο βαθμό στις 2 Δεκεμβρίου 2025.
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου
κάθε Κυριακή 6µµ στην κατάληψη πρώην ΠΙΚΠΑ, Τιµοδήµου και Αντωνιάδου, Άνω Πετράλωνα
Η Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου, κατά την περίοδο 2017-2020 απαρτίζονταν από τις καταλήψεις Ματρόζου 45, Παναιτωλίου 21 και Αρβαλή 3, οι οποίες υπήρξαν σημεία συλλογικής ζωής και αγώνα. Τον Γενάρη του 2020 η Ματρόζου 45 και η Παναιτωλίου 21 επανακαταλαμβάνονται μετά τις εκκενώσεις τον Δεκέμβριο του 2019. Η αστυνομία επιχειρεί εκ νέου εκκένωση με ισχυρές δυνάμεις όμως ο κόσμος της κατάληψης υπερασπίζεται μαχητικά τον επανακατειλλημμένο χώρο. Τελικά πολλές ώρες αργότερα και ενώ η γειτονιά έχει σηκωθεί στο πόδι, η αστυνομία εισβάλει και συλλαμβάνει τον κόσμο της κατάληψης μετά από άγριους ξυλοδαρμούς. Προηγουμένως έχει επιτεθεί στο άλλο κομμάτι της υπεράσπισης, στην συγκέντρωση αλληλέγγυων έξω από το κτίριο, με αποτέλεσμα τραυματισμούς και συλλήψεις (το δικαστήριο έχει πάρει αναβολή για 26/1/2026). Η δυναμική υπεράσπιση της Ματρόζου 45 φρέναρε το κύμα κρατικών επιθέσεων σε απελευθερωμένους χώρους αγώνα το οποίο εφορμούνταν από το περιβόητο τελεσίγραφο Χρυσοχοΐδη.
Τα συντρόφια πρωτόδικα καταδικάστηκαν σε 6,5 χρόνια φυλάκισης (εκτίσιμη ποινή), με αναστολή μέχρι το εφετείο, με σκοπό, την φίμωση, την τρομοκράτηση και την κοινωνική περιθωριοποίηση των κοινωνικών κομματιών που αμφισβητούν έμπρακτα τους σχεδιασμούς κράτους και κεφαλαίου εντός της μητρόπολης και δημιουργούν ρωγμές στο κλίμα παραίτησης και απάθειας.
Στις 2/12 δικάζονται σε δεύτερο βαθμό στο εφετείο.
Σε ένδειξη αλληλεγγύης στα συντρόφια της Κοινότητας Καταλήψεων βάλαμε στις γειτονιές μας αφίσες της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στους/στις καταληψίες της Κοινότητας Κουκακίου και κρεμάσαμε πανό σε Ηλιούπολη και Σούρμενα.
Αλληλεγγύη σε όσα διώκονται για την εκκένωση της (ανα)κατάληψης Ματρόζου 45 στο Κουκάκι
ΟΥΤΕ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΦΥΛΑΚΙΣΗ
10-100-1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
Οι καταλήψεις είναι αγκάθια στα χέρια κράτους, κεφαλαίου, ιδιοκτησίας.
Για κάθε κατάληψη και ανακατάληψη είμαστε όλα συνένοχα.
Αλληλεγγύη στους/στις καταληψίες της Κοινότητας Κουκακίου.
Η Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου δημιουργήθηκε το 2017 και απαρτιζόταν από 3 εγκαταλελειμμένα σπίτια Ματρόζου 45, Παναιτωλίου 2, Αρβάλη 3, τα οποία λειτουργούσαν ως καταλήψεις στέγης και αγώνα για περίπου 3 χρόνια. Φθινόπωρο του 2019 ο τότε διαχειριστής τους κράτους καταθέτει στη δημόσια σφαίρα τελεσίγραφο που καλούσε σε οικειοθελή εκκένωση των καταλήψεων εντός 15 ημερών ή διακανονισμό με τους ιδιοκτήτες, το οποίο έληγε στις 5 Δεκέμβρη 2019. Η στρατηγική αυτή παρουσιάστηκε ως μια πρόθεση ειρηνικής επίλυσης του καταληψιακού ζητήματος, ενώ επί της ουσίας τόσο η ημερομηνία λήξης του τελεσίγραφου (1 μέρα πριν την επέτειο δολοφονίας του αναρχικού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου), όσο και το κύμα καταστολής ήδη από τον Αύγουστο του ίδιου έτους δυναμίτιζε την ατμόσφαιρα.
Η επίθεση του κράτους στην Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου μετρά πλήθος εκκενώσεων, συλλήψεων και καταδικών. Το επόμενο διάστημα αναμένονται τα δύο τελευταία δικαστήρια όσων υπερασπίστηκαν τα σπίτια της Κοινότητας Καταλήψεων Κουκακίου. Στις 2/12 δικάζονται σε δεύτερο βαθμό οι καταληψίες που υπερασπίστηκαν τη Ματρόζου 45 κατά την ανακατάληψη του κτιρίου το 2020. Όλα αυτά τα 5 χρόνια που πέρασαν από τις εκκενώσεις, κόσμος που υπερασπίστηκε την κοινότητα είτε στις συγκεντρώσεις αλληλεγγύης την ώρα των ανακαταλήψεων, είτε με την ίδια την πολιτική επιλογή της μαχητικής υπεράσπισης αυτών απέναντι στην κρατική καταστολή, είτε σε όλες αυτές τις δικαστικές μάχες, συνείσφερε στον αγώνα για τη διατήρηση του καταληψιακού κινήματος.
Η ένταση της κρατικής καταστολής στις καταλήψεις δεν ήταν ένα μένος ή μια επιλογή μιας κυβέρνησης, ήταν και συνεχίζει να είναι μια επίθεση κράτους και κεφαλαίου για επαναδιαμόρφωση του αστικού τοπίου. Μια στρατηγική όπου ο ντόπιος πληθυσμός γειτονιά τη γειτονιά εκδιώχνεται, για να πάρουν τη θέση του οι τουρίστες και το υπερεθνικό κεφάλαιο. Το Κουκάκι 5 χρόνια μετά γέμισε με εναλλακτικά μαγαζάκια, κουλ πεζόδρομους, AirBnB και real estate ευκαιρίες. Σε αντιστοιχία με τη πάταξη του αβάτου των Εξαρχείων, τη στρατοπέδευση των μπάτσων, τις περιπολίες, ο παράδεισος των πολυτελών κατοικιών, της golden visa, του εξευγενισμού και της τουριστικοποίησης, στρώνεται χρόνια πριν με συστηματικότητα. Σε κάθε τόπο του ελλαδικού χώρου που το κεφάλαιο βλέπει τρόπους κερδοφορίας, το κράτος είναι εκεί να δώσει τα νομικά πλαίσια για τη λεηλασία της φύσης, να δώσει τα οικονομικά κίνητρα και ελευθερίες, να χαρίσει γη και ύδωρ, ενώ παράλληλα θα προσπαθήσει να καταστείλει κάθε φωνή αντίδρασης, κάθε κίνηση αντίστασης και επίθεσης.
Οι καταλήψεις αποτελούν ορμητήρια αγώνα, αποτελούν την πιο ξεκάθαρη μορφή άρνησης του κόσμου της ιδιοκτησίας, προτάσσοντας έμπρακτα την αυτοοργάνωση και την κοινοτική αλληλέγγυα ζωή. Αποτελούν χώρους συνάντησης, οργάνωσης της επίθεσης σε κάθε τι εκμεταλλεύεται και καταπιέζει τα από τα κάτω. Προωθεί την συνδιαμόρφωση και την ισότητα μακριά από λογικές ανάθεσης και διαμεσολάβησης, φέρνοντας στο σήμερα κάτι από το κόσμο που ονειρευόμαστε. Οι καταλήψεις είναι εκείνα τα απελευθερωμένα εδάφη που σπάνε τις διακρίσεις έμφυλες, σεξουαλικού προσανατολισμού, εθνοτικές/εθνικές, σωματικής αρτιμέλειας, ψυχικής υγείας. Προωθώντας την αντικουλτούρα, δημιουργώντας και ενισχύοντας την αυτοοργάνωση σε κάθε πτυχή της ελεύθερης έκφρασης, ενάντια σε κάθε λογική εμπορευματοποίησης και αναπαραγωγής των κυρίαρχων προταγμάτων. Και ως τέτοιες θα τις υπερασπιστούμε.
Η υπεράσπιση της Κοινότητας Καταλήψεων Κουκακίου περνά μέσα από την ίδια τη συνέχιση των εγχειρημάτων των καταλήψεων. Η μαχητική υπεράσπιση των δομών του αγώνα, η συνεχόμενη πρόθεση επανακατάληψης ύστερα από κάθε εκκένωση, δυναμώνουν το ίδιο το καταληψιακό πρόταγμα. Από το πείσμα και τον αγώνα που έδωσαν τα συντρόφια στη Βίλα Αμαλίας και τις μαζικές πορείες υπεράσπισής της, τις απανωτές επανακαταλήψεις σε κάθε πόλη ανά τον ελλαδικό χώρο, είμαστε όλα συνένοχα στη διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης που θέλουν να απλώσουν. Στις επανακαταλήψεις στο Κουκάκι ήμασταν όλες και όλοι εκεί, είτε με τη φυσική μας παρουσία είτε όχι και συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε τους χώρους μας απέναντι στην καταστολή. Στεκόμαστε δίπλα στα συντρόφια μας που διώκονται για τα πολιτικά τους περιεχόμενα και πεπραγμένα. Σε όσα δικαστήρια και αν μας σύρουν, όσους νόμους και αν αυστηροποιήσουν δεν μπορούν να σταματήσουν το δίκιο του αγώνα, τη δίψα για ζωή.
Στις 2 Δεκεμβρίου θα βρισκόμαστε όλες/οι/α στα δικαστήρια, υπερασπιζόμενες τις επιλογές και τα μέσα του αγώνα. Μπορεί το κράτος να επιδιώκει να κλείσει στη φυλακή τα συντρόφια με πρωτόδικες εξοντωτικές ποινές 6.5 χρόνων, το κίνημα όμως δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. Δεν θα αφήσουμε το συντρόφια μας βορά στις ορέξεις τους. Αυτοί που συγκαλύπτουν τις δολοφονίες στα Τέμπη, που καταχράζονται χρήματα, που πατάνε επί πτωμάτων για να ανέλθουν στην ταξική πυραμίδα, που στηρίζουν την γενοκτονία στην Παλαιστίνη, οι καρεκλοκένταυροι εξουσιαστές, δεν μπορούν να μας αγγίξουν. Όσο και αν οι πόλεις γύρω μας επιτηρούνται, όσο και αν καταστρέφουν τον φυσικό κόσμο, όσο και αν χτίζουν φυλακές και νομικά οπλοστάσια, κάτω από τα μπετά τους πάντα θα υπάρχουν οι σπόροι. Αυτοί που θα τσακίζουν το τσιμέντο τους για την έφοδο στον ουρανό, αυτοί που πάντα θα σηκώνονται κάτω από τις μπότες τους, που θα λυγίζουν τα κάγκελά τους.
Απαντάμε στην επίθεση του κράτους, με συντροφικότητα, αλληλεγγύη, με επίμονο και αποφασιστικό αγώνα. Θα πάρουμε πίσω όσες καταλήψεις και αν εκκενώσουν. Μπροστά στην σιγή νεκροταφείου που θέλουν να απλώσουν απαντάμε ακόμα πιο μαχητικά μέχρι τη συνολική ανατροπή κράτους και καπιταλισμού, μέχρι στο γκρέμισμα κάθε φυλακής. Ως την αναρχία.
Όλες/α/οι στις 2/12 στην Ευελπίδων στις 9:00 (κτήριο 8, αίθουσα 2) για το εφετείο των συντροφιών.
Στηρίζουμε την πορεία το Σάββατο 29 Νοεμβρίου στις 13:00 στην πλατεία Μερκούρη στα Πετράλωνα.
10-100-1000 (ανα)καταλήψεις ενάντια σε ένα κόσμο οργανωμένης σήψης.
Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις και τα συντρόφια μας.
Δημοσιεύουμε το κείμενο που μοιράστηκε 25/11 στη λαϊκή αγορά του Γαλατσίου:
Στις 2/12 δικάζονται σε δεύτερο βαθμό συντρόφισσες και σύντροφοι για την μαχητική υπεράσπιση των κτιρίων της κοινότητας καταλήψεων Κουκακίου κατά την ανακατάληψη του Γενάρη του 2020. Η Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου δημιουργήθηκε το 2017 και απαρτιζόταν από 3 εγκαταλελειμμένα σπίτια, τα οποία με συλλογική δουλειά έγιναν και πάλι βιώσιμα και λειτούργησαν ως καταλήψεις στέγης και αγώνα για περίπου 3 χρόνια. (Πέραν δηλαδή του στεγαστικού, στα σπίτια αυτά φιλοξενούνταν δομές όπως η βιβλιοθήκη, το δημόσιο μπάνιο και το ελεύθερο παζάρι ρούχων αλλά και συνελεύσεις και εκδηλώσεις για τον εξευγενισμό, τις μετανάστριες, τους πολιτικούς κρατούμενους, την έμφυλη καταπίεση, τη λεηλασία της φύσης κα.). Σε αυτό το διάστημα των 3 χρόνων τα σπίτια δέχτηκαν φασιστικές επιθέσεις αλλά και εκκενώσεις, με την αστυνομία να χρησιμοποιεί κάθε είδους βία για να ξεσπιτώσει τους/τις καταληψίες.
Το πρωτόδικο δικαστήριο για την ανακατάληψη της Ματρόζου 45 έχει ορίσει ποινή φυλάκισης 6,5 χρόνων με ολική έκτιση και χωρίς ανασταλτικό χαρακτήρα. Η ποινή αφορά πλημμεληματικού τύπου κατηγορίες για φθορά ξένης ιδιοκτησίας (18 μήνες) και για απόπειρα και τετελεσμένη επικίνδυνη σωματική βλάβη από κοινού (49 μήνες). Ο παράγοντας «από κοινού» προστέθηκε εξαιτίας της αδυναμίας ενοχοποίησης συγκεκριμένων ατόμων και συσχετισμού τους με συγκεκριμένες πράξεις, καθώς καμία μαρτυρία μπάτσων ή φωτογραφία της αστυνομίας δεν ταυτοποιεί ποιος έκανε τι. Το αποτέλεσμα ήταν να χρεωθούν όλα τα κατηγορούμενα συντρόφια με 7 μήνες για τον κάθε μπάτσο που ισχυρίστηκε ότι τραυματίστηκε παρότι αυτό σήμαινε μικρές μελανιές.
Είναι πολλά τα στοιχεία που δείχνουν ότι η απόφαση της έδρας βασίστηκε σε πολιτικά και όχι νομικά κριτήρια. Ένα από τα πιο κρίσιμα προκύπτει από το εξής περιστατικό: Στις 16.11.2019, εν μέσω καραντίνας, 2 από τους 7 μπάτσους που κατέθεσαν εναντίον των κατηγορουμένων της Ματρόζου, συγκεκριμένα ο Ρούμπος Σπυρίδων και ο Βορηνός Γεώργιος της ομάδας ΟΠΚΕ, συμμετείχαν σε ξυλοδαρμό ηλικιωμένου ατόμου έξω από το ΑΤ Γαλατσίου. Το άτομο αυτό κατέληξε με 2 σπασμενους σπονδύλους και στη συνέχεια υπέβαλε μήνυση. Στο δικαστήριο αυτό (Ε19-5766) αθωώθηκαν και οι 5 οπκίτες καθώς, σύμφωνα με τα λεγόμενα της έδρας, «το άτομο χτυπήθηκε από πίσω και επομένως δε θα μπορούσε να αναγνωρίσει ‘ποιος έκανε τι’». Εδώ κανείς δεν ισχυρίστηκε πως η ομάδα των οπκιτών έδρασε «από κοινού».
Δεν μας εκπλήσσει καθόλου η παραπάνω αντίφαση. Στην πραγματικότητα δε την αντιλαμβανόμαστε καν σαν αντίφαση. Είναι σε πλήρη ευθυγράμμιση με τον τρόπο που λειτουργεί ο κόσμος της εξουσίας. Τα τελευταία χρόνια, έχει πια αποδειχτεί ξεκάθαρα οτί η δικαστική και νομοθετική εξουσία κάθε άλλο παρά ανεξάρτητες είναι. Το ίδιο ισχύει και για τα μέσα μαζικής επικοινωνίας. Μέσω αυτών των μηχανισμών ο λόγος των κυρίαρχων αναπαράγεται ως η μόνη και απόλυτη αλήθεια.
Εμείς αρνιόμαστε να δεχόμαστε την ρητορική της εξουσίας ως απόλυτο αφήγημα. Για εμάς, οι καταλήψεις πραγματώνουν τις αξίες μας στο σήμερα. Εκεί τα προτάγματα της ισότητας, της οριζοντιότητας, της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της αυτοοργάνωσης, της συμπεριληπτικότητας, του αγώνα για έναν άλλο κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, βρίσκουν χώρο να γίνουν πραγματικότητα. Είναι χώροι οργάνωσης των πολιτικών και κοινωνικών αγώνων. Φιλοξενούν συναντήσεις, συνελεύσεις, εκδηλώσεις, στεγάζουν δομές, λειτουργούν σαν καταφύγια και ορμητήρια. Δίνουν συλλογικές λύσεις σε φαινομενικά ατομικές ανάγκες όπως η στέγαση, το φαγητό, το ρεύμα, το νερό και η ένδυση. Όλα τα παραπάνω υπερασπίστηκε η Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου και για αυτό τα συντρόφια αντιμετωπίσουν αυτές της ποινές φυλάκισης. Ακριβώς και για αυτό είναι σημαντικό να μην αφήσουμε να μπουν τα συντρόφια μας φυλακή, κάτι που θα άνοιγε τον δρόμο για φυλακίσεις όλο και μεγαλύτερων κομματιών του κινήματος και της αντιστεκόμενης κοινωνίας ευρύτερα. Μπροστά από αυτό το κάθε φορά πιο κατασταλτικό, αυταρχικό και δολοφονικό καθεστώς, οφείλουμε να βάλουμε όσα περισσότερα εμπόδια μπορούμε στην κρατική εκδικητικότητα και να μην εκβιαστούμε.
Απέναντι στην δικαστική και οικονομική ομηρία και το ενδεχόμενο φυλάκισης των συντρόφων μας, υπερασπιζόμαστε τις επιλογές μας, τους χώρους μας, τα προτάγματα μας. Απέναντι στο βάθεμα της καταστολής και της επιτήρησης προτάσσουμε κοινότητες αγώνα και αλληλεγγύης. Απέναντι στην εντεινόμενη μιζέρια και εσωστρέφεια στεκόμαστε με όλους τους τρόπους ο ένας δίπλα στην άλλη.
Καλούμε τον κόσμο να στηρίξει με την παρουσία του στο εφετείο για την ανακατάληψη της Ματρόζου στις 2 Δεκέμβρη. Καλούμε τον Νοέμβρη σε μήνα δράσεων αλληλεγγύης στις καταλήψεις και σε πορεία πριν το δικαστήριο στις 29 Νοέμβρη στο Κουκάκι.
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΗ – ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ
Στις 17 Νοέμβρη αποφασίσαμε να σπάσουμε την νεκρική σιγή της πόλης καταστρέφοντας κάποια απ’ τα σύμβολα του σύγχρονου καπιταλισμού. Συγκεκριμένα 2 ΑΤΜ: 1 της NRG (πρώην Πειραιώς) στο τζαμί και 1 της Εθνικής στην Χ. Κάτσαρη.
Αφιερώνουμε την δράση μας στα διωκόμενα συντρόφια της Κατάληψης Ματρόζου 45 που απειλούνται με 6,5 χρόνια φυλάκισης. Καμία φυλάκιση καταληψιών και αναρχικών αγωνιστών δεν θα μείνει αναπάντητη.
ΚΑΜΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΙΑΣ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΩΝ
ΛΥΣΣΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΑΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΒΙΑ ΝΑ ΣΠΕΙΡΟΥΜΕ ΤΟ ΧΑΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
