Category: Κείμενα Αλληλεγγύης

Τον Ιανουάριο του 2020 η Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου ανακαταλαμβάνει τα 2 από τα 3 σπίτια από τα οποία απαρτιζόταν (Ματρόζου 45 και Παναιτωλίου 21), μετά από κύμα εκκενώσεων στα πλαίσια του τελεσιγράφου κατά των καταλήψεων από το υπουργείο προστασίας του πολίτη του Χρυσοχοΐδη. Η αποφασιστικότητα και η αξιοπρέπεια με την οποία οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες υπερασπίστηκαν το κατειλημμένο έδαφος απέναντι στις δυνάμεις καταστολής έχει μείνει χαραγμένη στις συνειδήσεις μας, ως παράδειγμα αγώνα.

Αντιλαμβανόμαστε τις καταλήψεις ως απελευθερωμένα εδάφη κοινωνικού, ταξικού και πολιτικού αγώνα, ως τους χώρους εντός των οποίων επανοικειοποιούμαστε τη δύναμη του συλλογικού, χτίζουμε κοινότητες και καλύπτουμε κοινωνικές ανάγκες με τη ριζοσπαστική προοπτική της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της αυτοθέσμισης των κοινωνιών. Μέσα στην γενικευμένη εντεινόμενη καταστολή απέναντι στις κοινωνίες και τα κινήματα, η υπεράσπιση των απελευθερωμένων χώρων αγώνα είναι πιο κομβική από ποτέ.

Η αλληλεγγύη προς τους/τις συλληφθέντες/είσες καταληψίες είναι αδιαπραγμάτευτη.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ, ΚΤΗΡΙΟ 8, ΑΙΘΟΥΣΑ 2, ΑΥΡΙΟ ΤΡΙΤΗ 2/12 09.00 ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΜΑΤΡΟΖΟΥ 45

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών

Μail: sykapro_squat@riseup.net

Blog: sykaprosquat.noblogs.org

Instagram : @sykapro

Twitter: @Prosfygika

ΚΑΜΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΙΑΣ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

Στις 2/12 δικάζεται σε δεύτερο βαθμό η μαχητική υπεράσπιση της ανακατάληψης της Ματρόζου 45. Στα πρόσωπα των συντροφιών μας, το κράτος και η δικαστική αρχή, δικάζει ολόκληρο το ανταγωνιστικό κίνημα καθώς και το δίκαιο του αγώνα και τις υπεράσπισης των εδαφών μας. Η κοινότητα καταλήψεων Κουκακίου μέσα στα χρόνια της ζωής της συμμετείχε σε μια πληθώρα κοινωνικών ταξικών και διεθνιστικών αγώνων ενώ λειτουργούσε ως ανάχωμα για το gentrification που συνέβαινε στην περιοχή καθώς και στην ιδιωτικοποίηση του λόφου Φιλοπάππου. Η στοχοποίηση της από το κράτος και τους φασίστες, μας αποδεικνύουν τη θέση της κοινότητας καταλήψεων Κουκακίου μέσα στους αγώνες. Η κοινότητα μετρά τρείς εκκενώσεις καθώς και τρείς εμπρηστικές επιθέσεις από φασίστες. Η μαχητική υπεράσπιση της έδωσε μια νέα πνοή στο καταληψιακό κίνημα και ένα νέο παράδειγμα αγώνα στο πώς υπερασπιζόμαστε τα απελευθερωμένα εδάφη του κινήματος. Παρά την βίαιη εκκένωση και την καταστολή που δέχτηκε τόσο η κοινότητα όσο και οι αλληλέγγυοι, τα συντρόφια μας με την στάση τους έβαλαν φρένο στο σερί εκκενώσεων που είχε ξεκινήσει η κυβέρνηση της Ν.Δ.

Μπροστά στην ολοκληρωτική επίθεση του κράτους απέναντι στο κίνημα είναι χρέος μας να στεκόμαστε με όλο μας το είναι δίπλα σε όλα τα διωκόμενα συντρόφια τα οποία υπερασπίζονται με αποφασιστικότητα και μαχητικότητα τον αγώνα. Αυτό ισχύει και για τα συντρόφια που υπερασπίζονται τα κατειλημμένα και απελευθερωμένα εδάφη του κινήματος. Τα συντρόφια της Ματρόζου 45, καταδικάστηκαν πρωτόδικα σε 77 μήνες φυλάκιση, για την συλλογική απόφαση για μαχητική υπεράσπιση των καταλήψεων και των ζωών τους απέναντι στην καταστολή. Είναι χρέος μας μέσα από δυναμικές δράσεις αλληλεγγύης και κοινωνικοποίησης της υπόθεσης, να υπερασπιστούμε τα συντρόφια μας και να ανατρέψουμε την πρωτόδικη απόφαση. Η υπεράσπιση των συντροφιών μας είναι υπεράσπιση όλων των κατειλημμένων και απελευθερωμένων εδαφών του κινήματος. Η υπεράσπιση τους είναι η υπεράσπιση του ίδιου του Αγώνα.

Στηρίζουμε την συγκέντρωση αλληλεγγύης για το εφετείο: Τρίτη 02/12, 09:00, κτήριο 8, αίθουσα 2

ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΚΑΙ ΤΣΙΜΕΝΤΑ ΣΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΟΠΚΕ, ΕΚΑΜ ΚΑΙ ΔΕΛΤΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΜΑΤΡΟΖΟΥ 45 ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ

ΣΤΟ ΚΟΥΚΑΚΙ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΞΕΦΤΙΛΙΣΑΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Κατάληψη Ευαγγελισμού – Θεοτοκοπούλου 18

evagelismos.squat@espiv.net | evagelismos.squat.gr

Στηρίζουμε την συγκέντρωση αλληλεγγύης στις 2/12 στην Ευελπίδων στις 9:00 (κτήριο 8, αίθουσα 2), για το εφετείο της ανακατάληψης του κτηρίου στην οδό Ματρόζου 45 στο Κουκάκι.

Η ανακατάληψη και η μαχητική υπεράσπιση της Ματρόζου από τα νύχια των ένστολων φρουρών του κράτους, αποτέλεσε μια έμπρακτη υποστήριξη των κινηματικών επιλογών αγώνα από τους αναρχικούς/ες αγωνιστές/τριες που δικάζονται σε δεύτερο βαθμό στις 2/12 για αυτή τους την επιλογή, έχοντας να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο της φυλάκισης.

Από την πλευρά μας στεκόμαστε στο πλευρό τους με συντροφικότητα και αλληλεγγύη και στηρίζουμε την επιλογή αγώνα τους να υπερασπιστούν μπροστά στις δικαστικές αρχές την απόφαση και την υλοποίηση της ανακατάληψης.

ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ/ΤΡΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΜΑΤΡΟΖΟΥ

ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ

– Ομάδα αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές/τριες

10-100-1000άδες (Ανα)καταλήψεις-Ενάντια σ’ έναν κόσμο οργανωμένης σήψης

Το ιστορικό

Το καλοκαίρι του 2019, η κρατική διαχείριση άλλαξε χέρια με την εκλογή της Νέας Δημοκρατίας. Κεντρικά της σλόγκαν ήταν η εφαρμογή του δόγματος Νόμος και Τάξη, το τέλος της ανοχής (;) στην «ανομία» και η επιβολή της νομιμότητας. Η εφαρμογή όλων αυτών, στην πρώτη της φάση, μεταφράστηκε πρακτικά σε ολομέτωπη επίθεση προς τον α/α χώρο, με στόχο την πλήρη απονεύρωση όλων των βασικών δομών του, ενώ στη συνέχεια επεκτάθηκε και σε κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας. Από την επιβολή αστυνομικής κατοχής στα Εξάρχεια και τις εκκενώσεις των καταλήψεων, στον περιορισμό κάθε κινηματικής δράσης (απαγόρευση διαδηλώσεων, συγκεντρώσεων, απεργιών) και στον στραγγαλισμό της πολιτικής έκφρασης σε πανεπιστήμια, χώρους δουλειάς και δημόσιους χώρους. Η νέα κυβέρνηση πήρε την κατασταλτική σκυτάλη από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία είχε ήδη εκκενώσει κατά την περίοδο διακυβέρνησής της δεκάδες στεγαστικές/πολιτικές/μεταναστευτικές καταλήψεις -μεταξύ των οποίων και η κατάληψη Ματρόζου, με ταυτόχρονη επιχείρηση στις καταλήψεις Gare και Ζαϊμη στις 12/3/18′.

Η επιβολή της νομιμότητας ξεκίνησε με το σάρωμα όλων των μεταναστευτικών/στεγαστικών καταλήψεων στο κέντρο της Αθήνας, που κατοικούνταν από χιλιάδες άτομα μεταξύ των οποίων και πολλά παιδιά, τα οποία κάποιες ώρες μετά τις εκκενώσεις και το σφράγισμα των κτηρίων, αφήνονταν -στην κυριολεξία- στη μέση του δρόμου σε διάφορα σημεία της πόλης. Ύστερα από ολιγάριθμες αντιδράσεις για το κρατικό αίσχος των εκκενώσεων αυτών, ακολούθησε η -εκ νέου- εκκένωση της αναρχικής κατάληψης Gare τον Αύγουστο του 2019 με τρεις συλληφθέντες.

Στη συνέχεια, η κυβέρνηση ανακοίνωσε μια νέα φάση του κατασταλτικού της σχεδίου, όπου πλέον προτεραιότητα θα έχουν όσες θεωρούνται αμιγώς πολιτικές καταλήψεις αναρχικών (sic). Την εγκαινίασε με θεαματικούς όρους εκκενώνοντας την κατάληψη Βανκούβερ πίσω από το πανεπιστήμιο της ΑΣΟΕΕ και συλλαμβάνοντας τέσσερις κατοίκους της στις 2/11/19′. Στην περίπτωση αυτή τα σώματα ασφαλείας των ΕΚΑΜ και ΟΠΚΕ που εισέβαλλαν, επιδόθηκαν σε βανδαλιστικό κρεσέντο στο εσωτερικό του σπιτιού, με αποτέλεσμα μάλιστα τον θάνατο ενός εκ των κατοικίδιων ζώων των κατοίκων. Η ένταση τις επόμενες μέρες μεταφέρθηκε στην ΑΣΟΕΕ και έτσι ακολούθησε η εκκένωση του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού στις 10/11/19′, αλλά μετά από πολυήμερο lock-out, το στέκι ανακαταλήφθηκε στις 18/11/19′.

Στις 20/11/19′ ο Υπ. Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοϊδης έκανε μια τραγελαφική κίνηση ματ και ανακοίνωσε 15ήμερο τελεσίγραφο στους απανταχού καταληψίες απαιτώντας την αυτοεξαφάνιση τους. Έλαβε ως απάντηση διάφορες κινήσεις αλληλεγγύης στις καταλήψεις αλλά και μια παρέμβαση στο σπίτι του από ένα σώμα περίπου διακοσίων αλληλέγγυων στις 30/11/2019′. Το τελεσίγραφο έληξε χωρίς αποτελέσματα για τον φύρερ Μιχάλη και στις 17/12/2019′ εκκενώθηκε η κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου στο Μαρούσι. Την επόμενη μέρα το πρωί, στις 18/12/2019′, μια ακόμα αστυνομική επιχείρηση εισβολής εκτυλισσόταν στην υπο εξευγενισμό γειτονιά του Κουκακίου. Σε στυλ ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αυτή περιλάμβανε ταυτόχρονη εκκένωση και των τριών κατειλημμένων κτήρίων στα οποία δραστηριοποιούνταν η κοινότητα Κουκακίου.

Τα συντρόφια που βρισκόντουσαν στο κτήριο υπερασπίστηκαν δυναμικά και μαχητικά την ύπαρξη τους. Ενάντια σε πάνοπλους κρατικούς εισβολείς διεκδίκησαν την παραμονή τους στα κτήρια που εκείνα φρόντισαν συλλογικά και που στέγασαν σ’αυτά όλες τους τις επιθυμίες και τους αγώνες που έδωσαν. Στις εκκενώσεις συνελήφθησαν 6συντρόφια και 3 γείτονες από το δίπλα κτήριο (υπόθεση Ινδαρέ).

Η Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου δημιουργήθηκε το 2017,καθώς καταλήφθηκαν κατά σειρά τρία κτήρια στις οδούς Ματρόζου 45, Παναιτωλίου 21 και Αρβάλη 3. Η κοινότητα υπήρξε ενεργό και δραστήριο μέρος του α/α χώρου καθόλη τη διάρκεια της ύπαρξής της, είτε στη γειτονιά, είτε σε κεντρικό επίπεδο. Άλλες φορές με επίκεντρο τον αγώνα ενάντια στον εξευγενισμό της περιοχής και την τουριστικοποίηση της γειτονιάς του Κουκακίου ή και ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του Λόφου Φιλοπάππου, απέναντι στα τοπικά συμφέροντα, απέναντι στους ρατσιστικούς αντι-μεταναστευτικούς νόμους και σε αλληλεγγύη με τους/τις μεταναστες/ριες, για την ριζοσπαστικοποίηση των κοινωνικών αγώνων και την αντεπίθεση σε κράτος, φασίστες, κεφάλαιο και πατριαρχία.

Οι καταληψίες της Κοινότητας Κουκακίου πήραν την πολιτική απόφαση να επιστρέψουν στα κτήρια που είχε σφραγίσει η αστυνομία, με μεγάλο κομμάτι του α/α χώρου να συμμετέχει με έμπρακτη αλληλεγγύη στις ταυτόχρονες ανακαταλήψεις της Ματρόζου και της Παναιτωλίου στις 11/01/20′. Τα συντρόφια ξαναμπήκαν στα σπίτια και πλαισιώθηκαν με μαζικές συγκεντρώσεις. Σχετικά σύντομα, οι συγκεντρώσεις δέχτηκαν βίαιη επίθεση απο ΜΑΤ και ΔΕΛΤΑ με αποτέλεσμα τη σύλληψη συνολικά 7 αλληλέγγυων συντροφιών. Οι μπάτσοι δημιούργησαν περιμετρικούς κλοιούς και ξεκίνησαν ξανά την απόπειρα εισβολής στα κτήρια με τα συντρόφια να τα υπερασπίζονται για άλλη μια φορά δυναμικά και μαχητικά. Μετά από ώρες προσπαθειών απέναντι στην επίμονη και παθιασμένη υπεράσπιση των καταληψιών που επέστρεψαν μερικά από τα οικοδομικά υλικά σφράγισης στους ιδιοκτήτες τους, δυνάμεις των ΕΚΑΜ και της ΟΠΚΕ με «ρωμαϊκό σχηματισμό» κατάφεραν εν τέλει να μπουν στο κτήριο της Ματρόζου και να συλλάβουν 5 απ’ τα συντρόφια, αφού προλάβουν να κακοποιήσουν βάναυσα το ένα από αυτά, και να χτυπήσουν ή να παρενοχλήσουν και τα υπόλοιπα άτομα (όπως και στην Παναιτωλίου, όπου συνελήφθησαν άλλα 8 συντρόφια) παρόλα τα συνθήματα των συγκεντρωμένων αλληλέγγυων και τις φωνές της γειτονιάς.

Στα ΜΜΕ ωρυόμενοι αρχιμπάτσοι συνδικαλιστές, δικηγόροι, αλλά και το ίδιο το κράτος μέσω του πρωθυπουργού, υπουργών και βουλευτών, υποδείκνυαν συνεχώς πως τα άτομα οφείλουν να κατηγορηθούν όχι για πλημμελήματα αλλά για κακουργήματα και «απόπειρες ανθρωποκτονίας» (sic) των πάνοπλων και πολύχρωμων ρόμποκοπ. Ο Θανασάκης ο Πλεύρης ανέλαβε συνήγορος των μπάτσων-εισβολέων, όμως έγινε δυστυχώς για μας υπουργός υγείας και στη θέση του ανέλαβε η επίσης ακροδεξιά, υποψήφια βουλεύτρια της ΝΔ και παντοτινή υπερασπίστρια μπάτσων, δικηγόρος Εβίτα Βαρελά (υπόθεση ΖακΚωστόπουλου, σωματείο ειδικών φρουρών κ.α.).

Τον Οκτώβριο του 2024, κατά την διάρκεια της δίκης για την μάχη της Ματρόζου, η Βαρελά ξέχασε να δηλώσει παράσταση στο δικαστήριο. Έβαλε βέβαια τους μπάτσους να παίξουν την δική τους παράσταση, δασκαλεύοντάς τους έξω από την αίθουσα. Αρεσκόταν δε στο να σχολιάζει και να γελάει ειρωνικά όταν περιγραφόταν από την έδρα βασανισμός συντρόφου από τους «κατήγορους» μπάτσους. Τελικά, μετά από δύο πολύωρες δικάσιμους, η έδρα καταδίκασε τα συντρόφια με μία ξεκάθαρα πολιτική απόφαση σε ποινή φυλάκισης 77 μηνών και μάλιστα με πλήρη έκτιση,αλλά με ανασταλτικό χαρακτήρα έως το εφετείο που θα λάβει χώρα την ερχόμενη Τρίτη 2 Δεκέμβρη.

Οι καταλήψεις

Οι καταλήψεις ενοχλούν αυθύπαρκτες και καλά κάνουν. Χτυπήθηκαν και χτυπιούνται ακριβώς επειδή ενσαρκώνουν έναν κόσμο χωρίς αφέντες, μια συμβίωση επί ίσοις όροις και χωρίς ανταλλάγματα, μια κοσμοθεωρία διαφορετική και βαθιά επικίνδυνη για το υπάρχον σύστημα, αυτήν της τελικής συντριβής του. Οι εκκενώσεις των (ανα)καταλήψεων δεν πέφτουν σαν κεραυνός εν αιθρία, αλλά λειτουργούν ως προϋπόθεση για την ολοένα και μεγαλύτερη επέλαση του κράτους και του κεφαλαίου στις ζωές μας.

Στον πόλεμο ενάντια στην «ανομία», οι καταλήψεις αποτελούν βασικό στόχο του κράτους. Πράξεις ανομίας γι’ αυτούς είναι η απαλλοτρίωση κτηρίων και εγκαταλελειμμένων χώρων και η μετατροπή τους σε εστίες αμφισβήτησης, αντίστασης, πολιτικής ζύμωσης, δημιουργίας και αλληλεγγύης. «Ανομία» είναι η οριζοντιότητα, η αντιιεραρχία, η συλλογικοποίηση και η πολιτική δράση στο εδώ και στο τώρα.

Νόμιμη είναι η έννοια της ιδιοκτησίας, που μετατρέπει τη στέγαση από αγαθό σε πολυτέλεια. Νόμιμη είναι η λύσσα των επενδυτών για κέρδος με κάθε κόστος, νόμιμη είναι η συγκάλυψη κρατικών εγκλημάτων, νόμιμα είναι τα πογκρόμ σε άστεγους, νόμιμη είναι η κατασπατάληση δημόσιου χρήματος για ημέτερους, νόμιμες είναι οι φυλακίσεις τοξικοεξαρτημένων ατόμων, νόμιμη είναι η εξαθλίωση μεταναστ(ρι)ων, νόμιμα είναι τα ντιλ με μεγαλοεργολάβους και αφεντικά και η λυσσαλέα συσσώρευση του κεφαλαίου, νόμιμη είναι η λεηλασία της φύσης, νόμιμη η πλήρης υποβάθμιση ή ιδιωτικοποίηση κάθε δημόσιου αγαθού…

Όπου επιχείρησε το κράτος, όπου εκκένωσε και σφράγισε αυτοοργανωμένους χώρους, άφησε πίσω του καμένη γη και νεκρωμένα ή γκρεμισμένα κτίρια, είτε real estate ευκαιρίες για έχοντες, όπως για παράδειγμα η Αρβάλη 3, που πρόσφατα πωλήθηκε σε ισραηλινή εταιρία, αλλά και πολλές άλλες. Εξαίρεση αποτέλεσαν όσα κτήρια ανακαταλήφθηκαν και άνοιξαν χάρη στους καταληψίες, αλλά και την αλληλεγγύη του α/α χώρου.

Οι μαζικές ανακαταλήψεις των εκκενωμένων κτηρίων της Κοινότητας Κουκακίου και η μαχητική τους υπεράσπιση απέναντι στους ένστολους εντολοδόχους της κυριαρχίας για δεύτερη φορά, είναι μια φωτεινή στιγμή ελευθερίας μέσα στην επιβαλλόμενη υποταγή. Η πλήρης αποδόμηση και γελοιοποίηση της σκληρής εικόνας των πάνοπλων μπάτσων να λούζονται κιλά μπογιάς, οικοσκευής και επίπλωσηςσε live σύνδεση είναι ανεκτίμητη. Γιατί είναι αλήθεια πως αν πέσουμε, τότε θα πέσουμε στα κεφάλια σας…

Οι καταληψίες κατάφεραν να δημιουργήσουν μια χαραμάδα στους συσχετισμούς εξουσίας και να επιστρέψουν στο κράτος ένα ελάχιστο συγκριτικά κομμάτι της βίας που εκείνο ασκεί καθημερινά. Με πρόφαση τη νομιμότητα που εκείνοι ορίζουν, η δίκαιη υπεράσπιση του αγώνα τους ήταν και είναι ένα σινιάλο ενδυναμωτικό και ελπιδοφόρο, όχι μόνο για τους/τις ίδιους/ες τους/ις καταληψίες, αλλα και για όσους/ες αρνούνται να συνθηκολογήσουν με την κουλτούρα της επιβολής και της συμμόρφωσης στο άδικο.

Τα συντρόφια διώκονται ξεκάθαρα και προς συμμόρφωσιν για το θράσος τους να σταθούν απέναντι στην εξουσία και τον νόμο του ισχυρού.

Καμία σκέψη για φυλάκιση των διωκόμενων συντροφιών επειδή υπερασπίστηκαν τις πολιτικές τους επιλογές και το απελευθερωμένο κατειλημμένο έδαφος.

Καλούμε στο εφετείο της ανακατάληψης Ματρόζου 45

Ευελπίδων, Τρίτη 2 Δεκεμβρίου κτήριο 8 αίθουσα 2 στις 9:00

Κράτος, μπάτσοι, δικαστές, φασίστες, πρυτάνεις και παρακρατικοί, κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις και τις εστίες αγώνα

Αλληλεγγύη στις(ανα)καταλήψεις

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΜΜΕΝΑ

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΕ ΒΙΛΕΣ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤAΛΕΛΕΙΜΜΕΝΑ

*Λάρι Αρμάος πάντα παρών στις καρδιές και τους αγώνες μας

Καταληψίες του Βανκούβερ Απάρτμαν

Νοέμβρης 25′

“Στις 2/12 δικάζονται σε δεύτερο βαθμό συντρόφισσα και σύντροφοι για τη μαχητική υπεράσπιση των κτιρίων της Κοινότητας Καταλήψεων Κουκακίου το Γενάρη του 2020. Η Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου δημιουργήθηκε το 2017 και απαρτιζόταν από 3 εγκαταλελειμμένα σπίτια (Ματρόζου 45, Παναιτωλίου 21, Αρβάλη 3) τα οποία με συλλογική δουλειά έγιναν και πάλι βιώσιμα και λειτουργούσαν ως καταλήψεις στέγης και αγώνα για περίπου 3 χρόνια. Οι πόρτες των σπιτιών ήταν ανοιχτές για όσα επιθυμούσαν να αντεπιτεθούν στην κρατική βία και αδικία, σε όσα χρειάστηκαν καταφύγιο ή είχαν ανάγκη τις δομές κοινωνικής αλληλεγγύης της κοινότητας, σε όσα αναζήτησαν έναν συλλογικό τρόπο ζωής καθώς και στον κόσμο της γειτονιάς.. Μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια τα σπίτια της Κοινότητας δέχτηκαν φασιστικές επιθέσεις (3 εμπρηστικές επιθέσεις στην Παναιτωλίου) αλλά και εκκενώσεις, με την αστυνομία να χρησιμοποιεί κάθε είδους βία (ξύλο, πλαστικές σφαίρες, κρότου λάμψης, χημικά) για να ξεσπιτώσει τους καταληψίες ή όποιο άλλο στέκονταν εμπόδιο στα κρατικά σχέδια που στόχο είχαν μια γενικευμένη επίθεση στους κατειλημμένους χώρους.. Συγκεκριμένα η κατάληψη Ματρόζου είχε εκκενωθεί ήδη δύο φορές (το 2018 και το 2019 παράλληλα με τις εκκενώσεις της Παναιτωλίου και της Αρβάλη) μέχρι και την ανακατάληψη-εκκένωση του 2020, με αποτέλεσμα οι καταληψίες να δικάζονται για τις πολιτικές τους επιλογές.Στις 29/10 δικάστηκαν οι καταληψίες που υπερασπίστηκαν το σπίτι της Παναιτωλίου μετά από αστυνομική επιχείρηση το 2019 ενώ στις 2/12 δικάζονται σε δεύτερο βαθμό οι καταληψίες που υπερασπίστηκαν τη Ματρόζου 45 κατά την ανακατάληψη του κτηρίου το 2020. Όπως και στα προηγούμενα δικαστήρια έτσι και σε αυτό,τα συντρόφια μας θα υπερασπιστούν τα προτάγματά τους, τις σχέσεις τους, τους αγώνες που έδωσαν και τις δομές που δημιούργησαν.” [απόσπασμα απ’το κείμενο της συνέλευσης αλληλεγγύης στους/στις καταληψίες της Κοινότητας Κουκακίου]

Οι καταλήψεις αποτελούν μια απ’ τις βασικότερες αποχρώσεις στην παλέτα του αγώνα . Στεγάζουν τις ιδέες και τα προτάγματα μας για μια ζωή ελεύθερη και συλλογική ,αποδομώντας το αφήγημα εμπορευματοποίησης και ιδιώτευσης των βασικών αγαθών. Στεγάζουν τις συνελεύσεις και ζυμώσεις,εκδηλώσεις και συλλογικούς αγώνες και αποτελούν ορμητήρια. Η μαχητική υπεράσπισή των σπιτιών του αγώνα ενάντια στην επίθεση κράτους είναι υπεράσπιση των αξιών της αναρχικής ηθικής και δηλώνει την επιμονή στην υπόθεση . Αρνούμαστε την υποταγή στις σχέσεις ιεραρχίας κι ιδιοκτησίας που το κεφάλαιο επιτάσσει , πολεμάμε στο εδώ και τώρα με όλα μας τα μέσα προασπίζοντας την συλλογική διαχείριση των ζωών των από τα κάτω και των ζητημάτων που προκύπτουν.Για μας λοιπόν οι καταλήψεις και οι αυτοργανωμενες δομές αγώνα αποτελούν την έμπρακτη απάντηση στο κρατικό αφήγημα που πασχίζει να πείσει τους ανθρώπους ότι είναι ανίκανοι οι ίδιοι να διαχειριστούν τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους. Το κράτος και το κεφάλαιο γνωρίζουν ότι η επιβίωση της παρασιτικής τους ύπαρξης εξαρτάται άμεσα από την συντήρηση της συγκεκριμένης απάτης και πως αν γενικευονταν το παράδειγμα της αδιαμεσολαβιτής και συλλογικής ζωής θα αμφισβητούνταν εκ θεμελίων η κυριαρχία τους. Ωστόσο πάρα την αξία που αδιαμφισβήτητα έχουν οι καταλήψεις και τα στέκια ως μέσα, ο αντιεξουσιαστικος αγώνας δεν εγκλωβιζεται σε “ντουβάρια”, προϋπήρχε των καταλήψεων και θα συνεχίσει να υπάρχει ακόμη και μετά την υποθετική εκκένωση τους, όσο υπάρχει εκμετάλλευση και καταπίεση. Οι αυτοργανωμενες δομές επιδιώκουν όχι μόνο την ανατροπή του ήδη υπάρχοντος συστήματος αλλά την συνολική αναδιάρθρωση της αρχιτεκτονικής των κοινωνικών σχέσεων στο σήμερα, μακριά από εξουσιαστικες λογικές ιεραρχίας και ανισοτιμιας. Ας κάνουμε λοιπόν τους φόβους τους πραγματικότητα υπερασπιζόμενοι τα κατειλημμένα και επανακατειλημμένα κτήρια, δημιουργώντας νέες δομές αυτοοργάνωσης με προταγμα την αλληλεγγύη και την ισότητα, παλεύοντας ο ένας δίπλα στην άλλη και στο άλλο για την επαναστατική προοπτική και την αναρχία.

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΔΙΩΚΟΜΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΜΑΤΡΟΖΟΥ 45

ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Αναρχική Συλλογικότητα στα Β/Α “Apriori”

Αλληλεγγύη στις καταληψίες της Κοινότητας Καταλήψεων Κουκακίου| Πορεία Σάββατο 29/11, 13:00, πλατεία Μερκούρη| Εφετείο Τρίτη 2/12, 9:00, Ευελπίδων (κτ. 8)

Η Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου (Ματρόζου 45, Παναιτωλίου 21, Αρβάλη 3) αποτελούσε παράδειγμα αγώνα στην περιοχή του Κουκακίου. Για 3 χρόνια οι κάτοικοι και αλληλέγγυοι χτίσανε δομές, σχέσεις με τη γειτονιά και αγωνίζονταν ενάντια στην πατριαρχία, το ρατσισμό, τον εξευγενισμό και τη κρατική καταστολή. Το Μάρτιο 2018 με το ΣΥΡΙΖΑ γίνεται εκκένωση της Ματρόζου 45 σε τριπλή εκκένωση μαζί με τις καταλήψεις Γκάρε και Ζαΐμη 11 στα Εξάρχεια. Οι καταλήψεις συσπειρώνονται και μετά από δύο εβδομάδες παίρνουν και οι τρεις συλλογικά τα εδάφη τους πίσω. Όμως στις 18 Δεκεμβρίου 2019 και επί ΝΔ γίνεται η τριπλή εκκένωση των σπιτιών, όπου αλληλέγγυοι από την Αρβάλη και την Παναιτωλίου συλλαμβάνονται ενώ από τη Ματρόζου οι μπάτσοι δε βρήκαν κανένα όταν μπήκαν στο κτήριο. Τρεις βδομάδες αργότερα, 11 Γενάρη 2020, γίνεται η διπλή ανακατάληψη της Ματρόζου και Παναιτωλίου όπου εκεί γίνεται μαχητική υπεράσπιση των κτηρίων από τον κόσμο μέσα. Οι μπάτσοι συλλαμβάνουν 5 άτομα στην Ματρόζου, 8 στην Παναιτωλίου και 9 άτομα από τις συγκεντρώσεις στους δρόμους της γειτονιάς. Το δικαστήριο εν τέλει αθωώνει τις καταληψίες της Παναιτωλίου, κρίνει την ανήλικη συντρόφισσα από τη Ματρόζου ένοχη για όλα με επίπληξη, ενώ το 2024 καταδικάζει τους υπόλοιπους 4 της Ματρόζου σε 6,5 χρόνια φυλάκισης με ολική έκτιση.

Μια απόφαση τέτοιας ισχύος για εμάς δείχνει την υποταγή του δικαστικού συστήματος στις επιταγές της πολιτικής ηγεσίας. Η εκδικητικότητα που προβάλλει μια ποινή φυλάκισης όπου καμία κατηγορία δε διαχωρίζεται (όλοι οι συμμετέχοντες χρεώνονται τα πάντα) και κάθε ποινή χρεώνεται σε υψηλά επίπεδα δίνει ένα μήνυμα ότι η δικαστική εξουσία κάνει απροκάλυπτα πια τεμενάδες στις ορέξεις των πολιτικών πιέσεων. Από την πρώτη στιγμή δικηγόρος των μπάτσων ενάντια στα συντρόφια της Ματρόζου ορίστηκε η Ε. Βαρελά, υποψήφια βουλευτής της ΝΔ με προεκλογική καμπάνια ως συνήγορος υπεράσπισης αστυνομικών και εργαζόμενη στο δικηγορικό γραφείο του Πλεύρη. Η αποτυχημένη προσπάθειά της και των μπάτσων να αναβαθμίσουν το κατηγορητήριο σε κακουργήματα και η εξαντλητικά αυστηρή απόφασης της έδρας και του εισαγγελέα στο πρωτόδικο, συντάσσονται σε μια ανάγνωση της δικαστικής διαδικασίας ως πολιτικά καθοδηγούμενης.

Αν τα συντρόφια μας μπουν φυλακή για πλημμεληματικές κατηγορίες όπου δεν αναγνωρίζεται καν ποιος έκανε τι, γιατί υπερασπίστηκαν τα σπίτια και τους αγώνες τους, αυτό για μας είναι μήνυμα ότι ξεκινάει μια περίοδος όπου πολιτικοί αντίπαλοι του κράτους θα καταλήγουν εύκολα σε κελιά. Ως κομμάτι του ανταγωνιστικού κινήματος, αυτό αφορά όλες και όλα μας – όχι μόνο για την προσωπική μας μοίρα αλλά και γιατί εγκαινιάζει μια νέα περίοδο που ιστορικά μας παραπέμπει στο χουντισμό.

Η Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου είχε οργανωθεί με βάση τις συλλογικές ανάγκες που ανέκυπταν, τόσο στα άτομα που μένανε εκεί όσο και στη γειτονιά. Ενώ στην αρχή άνοιξαν ένα σπίτι, μέσα σε ένα χρόνο, οι Κοινότητα επεκτάθηκε σε άλλα δύο κτήρια καλύπτοντας έτσι τη δυνατότητα στέγασης περισσότερων ανθρώπων. Το κτήριο της Αρβάλη 3 συγκεκριμένα, το «μπλε σπίτι», στέγαζε της δομές της κοινότητας: κήπο, αναγνωστήριο και βιβλιοθήκη, χαριστικό παζάρι ρούχων, λουτρό και πλυντήριο. Στις δομές συναντιόνταν γείτονες και κάτοικοι χτίζοντας τρόπους συλλογικής απάντησης σε ανάγκες που μοιάζουν ατομικές. Αποτελούν άμεσο παράδειγμα οργάνωσης της κοινωνικής βάσης για την κάλυψη των αναγκών της, μέσα από τις δομές δεν καλύπτουμε όμως μόνο τις ανάγκες μας, μαθαίνουμε κιόλας την αλληλοβοήθεια, τη συμμετοχή και την οριζόντια οργάνωση, η κάθε μία με τις δυνατότητές της.

Πέραν από τις δομές, η σχέση με τη γειτονιά που έχτισαν τα συντρόφια στο Κουκάκι αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για ένα κοινωνικό εγχείρημα, μια κατάληψη που αντιλαμβάνεται την ύπαρξή της ως κομμάτι της κοινωνίας και την κοινωνία αντίστοιχα ως το μεγαλύτερο όλον της. Έτσι, οι καταλήψεις έτρεξαν αγώνες ενάντια στον εξευγενισμό της γειτονιάς και την ιδιωτικοποίηση του Λόφου Φιλοπάππου. Σήμερα, 6 χρόνια μετά την εκκένωσή τους, η γειτονιά αποτελεί ξεπεσμένη σκιά του παλιού της χαρακτήρα. Κάτω από την Ακρόπολη, βυθισμένη σε διαμερίσματα βραχυπρόθεσμης μίσθωσης, άνοστα χιπστερομάγαζα σε κάθε γωνία, κάμερες σε πολλά σημεία και οι κάτοικοι της λίγο περισσότερο φαντάσματα. Δε γνωρίζουμε αν 3 καταλήψεις θα έσωζαν την κατάσταση, αλλά σίγουρα βλέπουμε μια σχέση μεταξύ της εκκένωσης της κοινότητας και του ραγδαίου ρυθμού εξευγενισμού της περιοχής. Το σφράγισμα των καταλήψεων και ο διωγμός των κατοίκων τους σίγουρα άφησε τη γειτονιά πιο πολιτικά κενή και απροστάτευτη, βορά στη κερδοσκοπία του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.

Καταλήψεις και Άμυνα

Οι καταλήψεις αμύνονται με πολλούς τρόπους και σα ρωγμές στο τσιμέντο της άσχημης πόλης καταφέρνουν πάντα να ξαναβγαίνουν. Στο Κουκάκι η υπεράσπιση των καταλήψεων έγινε μαχητικά. Οι καταληψίες φαίνεται να κατέβασαν ένα σπίτι ολόκληρο στα κεφάλια των μπάτσων, αψηφώντας έτσι έστω για λίγο την παντοδυναμία του κράτους και των όπλων του. Για την υπεράσπισή της αφού εκκενώθηκε και τη δουλειά που έκανε όσο λειτουργούσε η Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου έγινε μεγάλο παράδειγμα οργάνωσης, δομών και αντίστασης στο καταληψιακό κίνημα.

Εμείς από μεριάς μας πιστεύουμε στην υπεράσπιση των χώρων μας με την καθημερινή παρουσία μας, με τη συνεχή προώθηση των περιεχομένων μας, με τη σύναψη σχέσεων με τους γείτονες, τις γειτόνισσες και τα γειτονάκια μας, όχι ευκαριακών ή εργαλειακών, αλλά σχέσεων αμοιβαίας εκτίμησης, αλληλοστήριξης και ενδιαφέροντος όπως στο Κουκάκι. Δε πιστεύουμε πως μόνο η στιγμή της σύγκρουσης δείχνει το αποτέλεσμα της πολιτικής μας εργασίας, και γι’ αυτό προσπαθούμε να στήσουμε κοινότητα αλληλέγγυων γύρω από το Λόφο. Οι αγώνες για το Λόφο Φιλοπάππου δε μας ενέπνευσαν απλώς αλλά μας έφεραν και σε επαφή με πολύτιμα συντρόφια που μαζί έχουμε συμπορευτεί στον αγώνα για τους ελεύθερους χώρους στην πόλη.

Στην Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου βλέπουμε τα εαυτά μας, σαν κοινότητα του λόφου Στρέφη, όπως κάθε κοινότητα που αυτο-οργανώνεται για να αγωνιστεί ενάντια στο υπάρχον και να καλύψει τις ανάγκες της. Για αυτον και για τοσους αλλους λογους, ειμαστε βαθια συνδεδεμενα με τα συντροφια της κοινοτητας του κουκακιου και στεκόμαστε πλάι τους στην καταστολή που βιώνουν ακόμα τόσα χρόνια μετά το βίαιο ξερίζωμα από τα σπίτια τους. Θα είμαστε μαζί τους στην πορεία, την εκδήλωση, καθώς και στο δικαστήριο για το εφετείο τους, την Τρίτη 2/12.

Απεριόριστη δύναμη στα διωκόμενα συντρόφια και την υπόλοιπη κοινότητα.

ΠΟΡΕΙΑ, ΣΑΒΒΑΤΟ 29/11, 13:00, ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ, ΠΕΤΡΑΛΩΝΑ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΚΥΡΙΑΚΗ 30/11, 15:00, ΠΑΡΚΟ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ

ΕΦΕΤΕΙΟ, ΤΡΙΤΗ 2/12, 9ΠΜ, ΚΤΗΡΙΟ 8, ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΕ ΒΙΛΕΣ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΟΙΜΕΝΑ

Ανοιχτή Συνέλευση για την Υπεράσπιση του Λόφου Στρέφη

Καλούμε στην πορεία το Σάββατο 29/11, 13:00 στην Πλατεία Μερκούρη και στα δικαστήρια στην Ευελπίδων για το εφετείο των συντρόφων και των συντροφισσών μας 2/10, 9:00. Η μαχητική υπεράσπιση των καταλήψεων είναι η έμπρακτη στήριξη των αξιακών που συντηρούν και εξελίσσουν την κουλτούρα της επαναστατικής προοπτικής. Αλληλεγγύη στα συντρόφια μας που διώκονται ποινικά για την υπεράσπιση των πολιτικών δομών και ζωών τους. Κυρήσσουμε πόλεμο σε κράτος, κεφάλαιο, πατριαρχία και κάθε μηχανισμό που στοχοποιεί τα σπίτια του αναρχικού αγώνα.

 ΣΤΕΚΙΑ, ΟΡΜΗΤΗΡΙΑ, ΓΙΑΦΚΕΣ, ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΣΗΨΗΣ 

Καταληψη Ρασπραβα

Κατάληψη θα κάνουμε σε κάθε γειτονιά…

«Η Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου
δημιουργήθηκε το 2017 και απαρτιζόταν από 3 εγκαταλελειμμένα σπίτια
(Ματρόζου 45, Παναιτωλίου 21, Αρβάλη 3), τα οποία με συλλογική δουλειά
έγιναν και πάλι βιώσιμα και λειτουργούσαν ως καταλήψεις στέγης και αγώνα
για περίπου 3 χρόνια. Οι πόρτες των σπιτιών ήταν ανοιχτές για όσα
επιθυμούσαν να αντεπιτεθούν στην κρατική βία και αδικία, σε όσα
χρειάστηκαν καταφύγιο ή είχαν ανάγκη τις δομές κοινωνικής αλληλεγγύης
της κοινότητας, σε όσα αναζήτησαν έναν συλλογικό τρόπο ζωής, καθώς και
στον κόσμο της γειτονιάς. Πέραν των συνελεύσεων και των εκδηλώσεων που
φιλοξενήθηκαν, στα σπίτια λειτουργούσε η δομή της δανειστικής
βιβλιοθήκης, των δημόσιων μπάνιων και πλυντηρίων και του χαριστικού
παζαριού ρούχων. Η Κοινότητα συμμετείχε σε αγώνες για το καταληψιακό, το
αντιφασιστικό, για τους/τις πολιτικούς/ες κρατούμενους/ες, ενάντια στην
έμφυλη βία, την πατριαρχία, το ρατσισμό, την εκμετάλλευση της φύσης,
ενάντια στον εξευγενισμό και την τουριστικοποίηση του Κουκακίου, ενάντια
στην ιδιωτικοποίηση του λόφου Φιλοπάππου κ.ά. Μέσα σε αυτά τα τρία
χρόνια, τα σπίτια της Κοινότητας δέχτηκαν φασιστικές επιθέσεις (3
εμπρηστικές επιθέσεις στην Παναιτωλίου) αλλά και εκκενώσεις, με την
αστυνομία να χρησιμοποιεί κάθε είδους βία (ξύλο, πλαστικές σφαίρες,
κρότου λάμψης, χημικά) για να ξεσπιτώσει τους καταληψίες ή όποιο άλλο
στέκονταν εμπόδιο στα κρατικά σχέδια που στόχο είχαν μια γενικευμένη
επίθεση στους κατειλημμένους χώρους (βλ. υπόθεση Ινδαρέ). Τα
συγκεκριμένα σπίτια μέχρι και σήμερα -5 χρόνια μετά τις τελευταίες
εκκενώσεις- σαπίζουν στη γειτονιά του Κουκακίου με το κράτος να έχει
δρομολογήσει την πώληση τους σε real estate εταιρίες, προκειμένου να
μετατραπούν σε πανάκριβα πολυτελή διαμερίσματα στην πλέον τουριστική
γειτονιά του Κουκακίου.»

(Απόσπασμα από ανακοίνωση της «Συνέλευσης Αλληλεγγύης στους/στις καταληψίες της Κοινότητας Κουκακίου» τον Νοέμβρη του 2025)

Ζούμε σε τόπους, γειτονιές, περιοχές που ασφυκτιούμε. Κάθε πιθανότητα
αέρα φαντάζει εξωπραγματική, είτε με την κυριολεκτική είτε με τη
μεταφορική της σημασία. Ό,τι υπάρχει γύρω μας αλλάζει με ρυθμούς που δεν
προλαβαίνουν να γίνουν κατανοητοί. Με μία τέτοια επιτάχυνση, οι αλλαγές
αυτές γίνονται οριακά αντιληπτές, ενώ την ίδια στιγμή μετατρέπονται σε
κανονικότητα. Τα γκρεμισμένα ή εγκαταλελειμμένα σπίτια στις γειτονιές
μας μεταμορφώνονται, εν ριπή οφθαλμού, σε «μοντέρνες» κατοικίες
ανατριχιαστικά ομοιόμορφες και οικονομικά απλησίαστες. Οι πλατείες με τα
λιγοστά δέντρα αναπλάθονται με περαιτέρω τσιμεντοποίηση, με άβολα και
αφιλόξενα παγκάκια που σε προειδοποιούν ότι εδώ δεν είναι να αράζεις και
για πολύ. Τα πεζοδρόμια έχουν δώσει τη θέση τους σε εναλλακτικά -ή μη-
καταστήματα και σε τραπεζοκαθίσματα για κάθε καταναλωτικό γούστο. Τα
εγκαταλελειμμένα κτήρια «μιας άλλης εποχής», μετατρέπονται σε ξενοδοχεία
και bnb πολλών ή λιγότερων αστέρων. Οι δρόμοι, τα μμμ, τα σπίτια
απευθύνονται σε τουρίστες κάθε τύπου, που ψάχνουν να καταναλώσουν το
«παραδοσιακό, το ντόπιο, το αυθεντικό», εκτοπίζοντας όσες δεν
ταιριάζουμε στα stories του 24ώρου τους. Μέχρι και οι κολώνες του δρόμου
μέσα στην τόση «ανάπτυξη» έβγαλαν μάτια και μας παρακολουθούν επί
24ωρης βάσης, «για το καλό μας» και την «ασφάλειά μας» όπως όλα άλλωστε.
Κάπου μέσα σε όλα αυτά ζούμε, κυκλοφορούμε και εμείς. Ψάχνουμε σπίτι να
νοικιάσουμε, μια δουλειά για να (μην) βγει ο μήνας, προσπαθούμε να
βρούμε έναν πιο «ήσυχο» δρόμο για να φτάσουμε με τα χίλια ζόρια στο
σπίτι μας και στη μισθωτή σκλαβιά μας, αναζητούμε ένα πεζούλι να κάνουμε
10λεπτά διάλλειμα. Εξοργιζόμαστε με τη «δυνατότητα» που πλέον μας
δίνουν να δουλεύουμε 13 ώρες, ώστε να μας ξεζουμίζει το αφεντικό μας με
«τη σφραγίδα του νόμου». Και αν όλα αυτά μοιάζουν σαν να βγήκαν από
σενάριο μιας δυστοπικής ταινίας, δυστυχώς αυτά και πολλά ακόμα είναι όσα
ζούμε κινούμενα σε αυτούς τους τόπους.

Και κάπου μέσα σε όλα αυτά, ασφυκτιούμε. Διότι ξέρουμε πως όλα αυτά
δεν γίνονται «για το καλό» μας. Ξέρουμε ότι τις γειτονιές μας τις
παίρνουν εταιρείες, τράπεζες, εκκλησίες, κράτος και real estate
εκτοπίζοντας κάθε φτωχή, κάθε απόκληρο, κάθε «αποτυχημένο» για το
σύστημά τους. Ξέρουμε πως οι ανάγκες και οι επιθυμίες μας δεν
καλύπτονται με αγορές, κατανάλωση και σκόρπισμα. Ξέρουμε ότι ζούμε σε
έναν κόσμο που το μόνο που τον αφορά είναι να διασφαλίζει κέρδη, να
κάνει πολέμους, να εκτοπίζει, να φυλακίζει, να εξαναγκάζει και να
δολοφονεί. Ξέρουμε πως όταν διαφημίζεται η νομιμότητα και η ασφάλειά
μας, σημαίνει ότι κάποιος θα εκτελεσθεί για 20 ευρώ, κάποια θα βιαστεί
μέσα στο σπίτι της, κάποιες θα πνιγούν στις θάλασσες, κάποιοι θα
δολοφονηθούν σε ένα τρένο. Για όλα αυτά και για ακόμα περισσότερα,
έχουμε πολύ θυμό, οργή και μεγάλη επιμονή για καταστροφή και δημιουργία.

Όταν λέμε λοιπόν να μπούμε στα «άδεια σπίτια», δεν είναι απλώς για να
έχουμε μια στέγη. Κάνουμε καταλήψεις γιατί δεν μπορούμε, ούτε θέλουμε,
να υπομένουμε και να ζούμε άλλο αυτή την πραγματικότητα. Γιατί έχουμε
φτάσει στα όρια μας, γιατί επιθυμούμε να ζούμε μαζί, να μοιραζόμαστε
τους χρόνους μας, τα πάθη μας, τα λάθη μας, τη φαντασία μας. Γιατί δεν
μας κάνει τίποτα από αυτόν τον άθλιο κόσμο τους. Σε αυτούς τους χώρους
δημιουργούμε σχέσεις βαθιές, χειραφετούμαστε και εμπνεόμαστε ο ένας από
την άλλη. Αντιπροτείνουμε έναν κόσμο αλληλεγγύης και καταστρέφουμε όλα
αυτά που μας θέλουν να είμαστε μονοδιάστατοι, ακίνητες και παγωμένα σε
ένα κόσμο που δεν σταματάει να αλλάζει μόνο και μόνο ώστε να μας
ισοπεδώνει. Οι καταλήψεις ήταν και θα είναι ένα πρόταγμα διαχρονικό,
είτε ζούμε σε χωριά είτε σε πόλεις, είτε μας πουν ότι τα πράγματα «πάνε
καλύτερα» είτε όχι. Οι καταλήψεις μας ήταν και θα είναι εστίες ανομίας
απέναντι στο κράτος, το κεφάλαιο και την πατριαρχία. Είναι τόποι
συνάντησης και συλλογικοποίησης, εστίες εξέγερσης, αντίστασης και αγώνα.
Είναι ζωντανό κάλεσμα για την ατομική και συλλογική απελευθέρωση. Το
κράτος και οι θεσμοί του πάντα θα προσπαθούν να τις εκκενώνουν, να τις
καταστέλλουν και να τιμωρούν ό,τι και όποιο τις απαρτίζει. Γιατί οι
καταλήψεις είναι σπόρος ενός κόσμου που μπορεί να τα καταστρέψει.

…μπουρλότο και φωτιά σε όλα τα κελιά

Κατά την πρωτοβάθμια εκδίκαση των συλληφθέντων της τελευταίας
ανακατάληψης στην οδό Ματρόζου 45 (11/01/2020), το κράτος αποφάσισε όχι
μόνο να εξαντλήσει αλλά και να υπερβεί την κατασταλτική του στρατηγική,
αναβαθμίζοντας τις κατηγορίες και επιβάλλοντας ποινή 6,5 ετών φυλάκισης.
Με την εισαγγελέα μάλιστα να προτείνει έκτιση της ποινής έως και το
εφετείο. Εν τέλει το δικαστήριο αποφάσισε την αναστολή της ποινής μέχρι
το εφετείο, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στις 2/12/2025 στην Ευελπίδων.

Εξ’ αρχής, η συγκεκριμένη υπόθεση εξέλαβε όλη την επιθετικότητα του
κράτους και των ιδεολογικών και κατασταλτικών μηχανισμών του. Όχι μόνο
λόγω της πολύωρης και δυναμικής αντίστασης των καταληψιών κατά την
επιχειρούμενη εκκένωση. Αλλά διότι αυτή ακριβώς η αντίσταση αλλά και όλη
η υπόθεση της συλλογικής ανακατάληψης της Κοινότητας Καταλήψεων στο
Κουκάκι συντελέστηκε σε πείσμα μιας περιόδου κατά την οποία η πολιτική
και οικονομική εξουσία διατυμπάνιζαν και εφάρμοζαν για μία ακόμα φορά το
δόγμα «Νόμος και Τάξη». Ήταν η χρονική περίοδος όπου η δεξιά διαχείριση
του κράτους ανέλαβε να συνεχίσει «επάξια» τον δρόμο που της έστρωσε η
αριστερή του διαχείριση. Μία περίοδος που ήδη από το καλοκαίρι του 2019
-με σημείο αναφοράς τα Εξάρχεια και έπειτα σε πολλές ακόμα γειτονιές-
είχε ξεκινήσει, μεταξύ άλλων, μία νέα ιδεολογική και κατασταλτική
επίθεση σε όσους «περισσεύουν» και σε όσες αντιστέκονται. Ήταν η
περίοδος που διά στόματος του τότε υπουργού μεταφορών (και νυν ενός εκ
των δολοφόνων των Τεμπών) Κώστα Α. Καραμανλή «ο άνθρωπος που μπαίνει
τσάμπα στο μετρό πρέπει να νοιώθει απόβρασμα της κοινωνίας». Που διά
στόματος του τότε συνδικαλιστή μπάτσου Σταύρου Μπαλάσκα (και νυν
τηλεμαϊντανού μπάτσου) οι μετανάστες έπρεπε «να εξαφανιστούν σαν σκόνη»
και οι αναρχικοί «ως πραγματικά σκουπίδια». Που οι μπάτσοι εισέβαλαν
μέσα στις σχολές και που ξεκίνησε ένα κύμα τελεσιγράφων, απειλών και
εκκενώσεων διαφόρων καταλήψεων από τον τότε (και νυν και αεί προστάτη
μπάτσων, κράτους και αφεντικών) υπουργό δημόσιας τάξης Μιχάλη
Χρυσοχοΐδη. Και πράγματι, νιώθουμε στο πετσί μας τί σήμαινε ο «Νόμος και
η Τάξη» με τον υγειονομικό αυταρχισμό των απαγορεύσεων, των
επιτηρήσεων, των υποχρεωτικοτήτων, των αποκλεισμών και της καταστολής
κατά την περίοδο της covid. Με τους πολεμικούς εξοπλισμούς, τη διαρκή
στρατιωτικοποίηση, τις δολοφονίες μεταναστών/ριών στα σύνορα και τα ΑΤ,
την ενεργή στήριξη του πολέμου στην Ουκρανία και της σφαγής των
παλαιστινιακών κοινοτήτων στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη. Με την απαξίωση,
την εξαθλίωση, τη λεηλασία της ζωής και της καθημερινότητάς μας, εκ
μέρους κράτους, κεφαλαίου και πατριαρχίας.

Απέναντι σε αυτά και σε πολλά άλλα, η ανακατάληψη και η υπεράσπιση
των καταλήψεων στο Κουκάκι -όπως και διάφορες άλλες στιγμές
κοινωνικών/ταξικών αγώνων εκείνη την περίοδο- δεν αποτέλεσαν τίποτα
λιγότερο από συλλογικά πεδία αντίστασης και αλληλεγγύης. Και ως τέτοια
αντιμετωπίστηκαν και αντιμετωπίζονται από κράτος, κεφάλαιο, μμε και
διάφορους θεσμούς. Είναι ενδεικτικό άλλωστε ότι οι μπάτσοι της
επιχείρησης της εκκένωσης της Ματρόζου έσπευσαν να κουβαλήσουν
δικηγόρους από το γραφείο του Πλεύρη προς υποστήριξη των κατηγοριών, ενώ
προσπάθησαν να αξιοποιήσουν διάφορα δικαστικά «όπλα» για την αναβάθμιση
των κατηγοριών που είχε αποδώσει ο εισαγγελέας. Όπως επίσης και το ότι η
πρωτοφανής πρωτοβάθμια καταδίκη σε 6,5 έτη φυλάκισης για πλημμελήματα,
μαζί με την απειλή για άμεση φυλάκιση των καταληψιών στο εφετείο στις
2/12, έρχονται μέσα σε ένα περιβάλλον συνολικής αυστηροποίησης του
Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας για το σύνολο της
κοινωνίας. Όπως όμως και τότε, έτσι και σήμερα και πάντα, το δόγμα
«νόμος και τάξη» θα καταρρέει μπροστά σε αυτό ακριβώς που στοχεύει: στην
αλληλεγγύη και στις συλλογικές αντιστάσεις των «από κάτω», σε ό,τι δεν
αποδέχεται μοιρολατρικά την καταπίεση και την εκμετάλλευση, σε όποια
τολμούν να αμφισβητούν την αυθεντία του κράτους, του κεφαλαίου και της
πατριαρχίας προτάσσοντας έναν απελεύθερο και ανεξούσιο κόσμο.

Αλληλεγγύη σε όσα διώκονται για την (ανα)κατάληψη Ματρόζου 45 στο Κουκάκι

Κάτω τα χέρια από τα συντρόφια μας – Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις

ΣΑΒΒΑΤΟ 29/11, 1μμ, Πλατεία Μερκούρη (Πετράλωνα): ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΤΡΙΤΗ 2/12, 9πμ, Δικαστήρια Ευελπίδων: ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Αντίσταση-Αυτοοργάνωση-Αλληλεγγύη

Μέχρι το γκρέμισμα κάθε φυλακής

Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης και ρήξης, Ρεσάλτο

resalto@espiv.ne

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στις διωκόμενες αγωνίστριες/ες της κατάληψης Ματρόζου 45 και σε όλες τις καταλήψεις και τις δομές του αγώνα.

Η δίκαιη μαχητική αντίσταση της κοινότητας καταλήψεων στο Κουκάκι, παράλληλα με την ανάπτυξη ενός πλήθους μαζικών και δυναμικών μετωπικών κινητοποιήσεων του αναρχικού κινήματος την προηγούμενη περίοδο, αποτέλεσε σημαντικό φραγμό στην αντιεξεγερτική εκστρατεία του κράτους.

Οι καταλήψεις ως αναπόσπαστες δομές της ιστορίας και της εξέλιξης του αναρχικού κινήματος, της αυτοοργανωμένης κοινωνικής αντίστασης και της αλληλεγγύης, μπορούν να συμπυκνώνουν στοιχεία του συνολικότερου απελευθερωτικού αγώνα και του ελευθεριακού κοινοτικού προτάγματος.

Αποτελούν επιπλέον, στο σήμερα, εικόνες μιας πολύ ευρύτερης κοινωνικά και βαθύτερης πολιτικά αυριανής σύγκρουσης που διαμορφώνεται μέσα στο ολοένα και ασφυκτικότερο περιβάλλον της διαρκούς κρατικής και καπιταλιστικής επιθετικότητας.

Και ως τέτοιες τις υπερασπιζόμαστε.

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ Σάββατο 29/11/2025, 13:00, πλ. Μερκούρη, Πετράλωνα

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ Τρίτη 2/12/2025, στα δικαστήρια Ευελπίδων

αναρχική συλλογικότητα α π ό π ε ι ρ α

Αλληλεγγύη στις/ους διωκώμενες/ους καταληψίες της Κοινότητας Κουκακίου

Οι καταλήψεις πάντοτε αποτελούν τρόπους και χώρους εκδίπλωσης της κοινωνικής αλληλεγγύης, της αντίστασης και της δημιουργικότητας. Η Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου δημιουργήθηκε το 2017 όταν καταλείφθηκαν τρία κτήρια στις οδούς Ματρόζου, Παναιτωλίου και Αρβάλη. Πάντοτε στην καρδιά του αγώνα ενάντια στον εξευγενισμό της περιοχής και την ιδιωτικοποίηση του Λόφου Φιλοπάππου, αποτέλεσε αγκάθι για τα τοπικά και ευρύτερα συμφέροντα. 

Αφού στοχοποιήθηκε πολλές φορές από το κράτος και τα τσιράκια του, τους φασίστες, τα κτήρια εκκενώθηκαν το 2020. Οι σύντροφοι/ισσες της κοινότητας υπερασπίστηκαν σθεναρά τα κτήρια και στη συνέχεια προσπάθησαν αρκετές φορές να τα ανακαταλάβουν. Δέχτηκαν ασύμμετρη βία από την αστυνομία, γιατί το κράτος θέλει να δείξει ότι τέτοιες συμπεριφορές που αψηφούν το φόβο και μάχονται την καταστολή δεν χωράνε στο καθεστώς, και προσπαθεί να τιμωρήσει παραδειγματικά όσους/ες αντιστέκονται και μπαίνουν εμπόδιο στα σχέδια του.

Από τη μία πλευρά λοιπόν οι καταληψίες της κοινότητας διώκονται δικαστικά για τις υποθέσεις όλων των εκκενώσεων. Στις 2 Δεκεμβρίου θα λάβει χώρα το δικαστήριο σε δεύτερο βαθμό για την υπεράσπιση του κτηρίου της Ματρόζου 45 τον Γενάρη του 2020 απέναντι στην εκκένωση που ακολούθησε την ανακατάληψη των κτηρίων της Ματρόζου και της Παναιτωλίου.

Από την άλλη πλευρά, το πρώην κατειλημμένο κτήριο της Αρβάλη 3 πουλήθηκε σε ισραηλινή εταιρεία, η οποία φυσικά με τα βρώμικα χρήματα του γενοκτονικού κράτους του Ισραήλ θα επενδύσει στην ακόμα μεγαλύτερη καταστροφή της γειτονιάς του Κουκακίου από τον τουρισμό.

Όσο μεγάλη και να είναι η καταστολή και όσο μεγάλα κι αν είναι τα επιχειρηματικά σχέδια πλουτισμού εις βάρος της κοινωνίας, η αλληλεγγύη μας είναι μεγαλύτερη.

Όλοι/ολες στην πορεία το Σάββατο 29/11, 13:00 στην πλατεία Μερκούρη, και στη συγκέντρωση στο εφετείο 2/12, 9:00.

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΔΟΜΗ ΥΓΕΙΑΣ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ