Οι καταλήψεις είναι αγκάθια στα χέρια κράτους, κεφαλαίου, ιδιοκτησίας.
Για κάθε κατάληψη και ανακατάληψη είμαστε όλα συνένοχα.
Αλληλεγγύη στους/στις καταληψίες της Κοινότητας Κουκακίου.
Η Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου δημιουργήθηκε το 2017 και απαρτιζόταν από 3 εγκαταλελειμμένα σπίτια Ματρόζου 45, Παναιτωλίου 2, Αρβάλη 3, τα οποία λειτουργούσαν ως καταλήψεις στέγης και αγώνα για περίπου 3 χρόνια. Φθινόπωρο του 2019 ο τότε διαχειριστής τους κράτους καταθέτει στη δημόσια σφαίρα τελεσίγραφο που καλούσε σε οικειοθελή εκκένωση των καταλήψεων εντός 15 ημερών ή διακανονισμό με τους ιδιοκτήτες, το οποίο έληγε στις 5 Δεκέμβρη 2019. Η στρατηγική αυτή παρουσιάστηκε ως μια πρόθεση ειρηνικής επίλυσης του καταληψιακού ζητήματος, ενώ επί της ουσίας τόσο η ημερομηνία λήξης του τελεσίγραφου (1 μέρα πριν την επέτειο δολοφονίας του αναρχικού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου), όσο και το κύμα καταστολής ήδη από τον Αύγουστο του ίδιου έτους δυναμίτιζε την ατμόσφαιρα.
Η επίθεση του κράτους στην Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου μετρά πλήθος εκκενώσεων, συλλήψεων και καταδικών. Το επόμενο διάστημα αναμένονται τα δύο τελευταία δικαστήρια όσων υπερασπίστηκαν τα σπίτια της Κοινότητας Καταλήψεων Κουκακίου. Στις 2/12 δικάζονται σε δεύτερο βαθμό οι καταληψίες που υπερασπίστηκαν τη Ματρόζου 45 κατά την ανακατάληψη του κτιρίου το 2020. Όλα αυτά τα 5 χρόνια που πέρασαν από τις εκκενώσεις, κόσμος που υπερασπίστηκε την κοινότητα είτε στις συγκεντρώσεις αλληλεγγύης την ώρα των ανακαταλήψεων, είτε με την ίδια την πολιτική επιλογή της μαχητικής υπεράσπισης αυτών απέναντι στην κρατική καταστολή, είτε σε όλες αυτές τις δικαστικές μάχες, συνείσφερε στον αγώνα για τη διατήρηση του καταληψιακού κινήματος.
Η ένταση της κρατικής καταστολής στις καταλήψεις δεν ήταν ένα μένος ή μια επιλογή μιας κυβέρνησης, ήταν και συνεχίζει να είναι μια επίθεση κράτους και κεφαλαίου για επαναδιαμόρφωση του αστικού τοπίου. Μια στρατηγική όπου ο ντόπιος πληθυσμός γειτονιά τη γειτονιά εκδιώχνεται, για να πάρουν τη θέση του οι τουρίστες και το υπερεθνικό κεφάλαιο. Το Κουκάκι 5 χρόνια μετά γέμισε με εναλλακτικά μαγαζάκια, κουλ πεζόδρομους, AirBnB και real estate ευκαιρίες. Σε αντιστοιχία με τη πάταξη του αβάτου των Εξαρχείων, τη στρατοπέδευση των μπάτσων, τις περιπολίες, ο παράδεισος των πολυτελών κατοικιών, της golden visa, του εξευγενισμού και της τουριστικοποίησης, στρώνεται χρόνια πριν με συστηματικότητα. Σε κάθε τόπο του ελλαδικού χώρου που το κεφάλαιο βλέπει τρόπους κερδοφορίας, το κράτος είναι εκεί να δώσει τα νομικά πλαίσια για τη λεηλασία της φύσης, να δώσει τα οικονομικά κίνητρα και ελευθερίες, να χαρίσει γη και ύδωρ, ενώ παράλληλα θα προσπαθήσει να καταστείλει κάθε φωνή αντίδρασης, κάθε κίνηση αντίστασης και επίθεσης.
Οι καταλήψεις αποτελούν ορμητήρια αγώνα, αποτελούν την πιο ξεκάθαρη μορφή άρνησης του κόσμου της ιδιοκτησίας, προτάσσοντας έμπρακτα την αυτοοργάνωση και την κοινοτική αλληλέγγυα ζωή. Αποτελούν χώρους συνάντησης, οργάνωσης της επίθεσης σε κάθε τι εκμεταλλεύεται και καταπιέζει τα από τα κάτω. Προωθεί την συνδιαμόρφωση και την ισότητα μακριά από λογικές ανάθεσης και διαμεσολάβησης, φέρνοντας στο σήμερα κάτι από το κόσμο που ονειρευόμαστε. Οι καταλήψεις είναι εκείνα τα απελευθερωμένα εδάφη που σπάνε τις διακρίσεις έμφυλες, σεξουαλικού προσανατολισμού, εθνοτικές/εθνικές, σωματικής αρτιμέλειας, ψυχικής υγείας. Προωθώντας την αντικουλτούρα, δημιουργώντας και ενισχύοντας την αυτοοργάνωση σε κάθε πτυχή της ελεύθερης έκφρασης, ενάντια σε κάθε λογική εμπορευματοποίησης και αναπαραγωγής των κυρίαρχων προταγμάτων. Και ως τέτοιες θα τις υπερασπιστούμε.
Η υπεράσπιση της Κοινότητας Καταλήψεων Κουκακίου περνά μέσα από την ίδια τη συνέχιση των εγχειρημάτων των καταλήψεων. Η μαχητική υπεράσπιση των δομών του αγώνα, η συνεχόμενη πρόθεση επανακατάληψης ύστερα από κάθε εκκένωση, δυναμώνουν το ίδιο το καταληψιακό πρόταγμα. Από το πείσμα και τον αγώνα που έδωσαν τα συντρόφια στη Βίλα Αμαλίας και τις μαζικές πορείες υπεράσπισής της, τις απανωτές επανακαταλήψεις σε κάθε πόλη ανά τον ελλαδικό χώρο, είμαστε όλα συνένοχα στη διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης που θέλουν να απλώσουν. Στις επανακαταλήψεις στο Κουκάκι ήμασταν όλες και όλοι εκεί, είτε με τη φυσική μας παρουσία είτε όχι και συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε τους χώρους μας απέναντι στην καταστολή. Στεκόμαστε δίπλα στα συντρόφια μας που διώκονται για τα πολιτικά τους περιεχόμενα και πεπραγμένα. Σε όσα δικαστήρια και αν μας σύρουν, όσους νόμους και αν αυστηροποιήσουν δεν μπορούν να σταματήσουν το δίκιο του αγώνα, τη δίψα για ζωή.
Στις 2 Δεκεμβρίου θα βρισκόμαστε όλες/οι/α στα δικαστήρια, υπερασπιζόμενες τις επιλογές και τα μέσα του αγώνα. Μπορεί το κράτος να επιδιώκει να κλείσει στη φυλακή τα συντρόφια με πρωτόδικες εξοντωτικές ποινές 6.5 χρόνων, το κίνημα όμως δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. Δεν θα αφήσουμε το συντρόφια μας βορά στις ορέξεις τους. Αυτοί που συγκαλύπτουν τις δολοφονίες στα Τέμπη, που καταχράζονται χρήματα, που πατάνε επί πτωμάτων για να ανέλθουν στην ταξική πυραμίδα, που στηρίζουν την γενοκτονία στην Παλαιστίνη, οι καρεκλοκένταυροι εξουσιαστές, δεν μπορούν να μας αγγίξουν. Όσο και αν οι πόλεις γύρω μας επιτηρούνται, όσο και αν καταστρέφουν τον φυσικό κόσμο, όσο και αν χτίζουν φυλακές και νομικά οπλοστάσια, κάτω από τα μπετά τους πάντα θα υπάρχουν οι σπόροι. Αυτοί που θα τσακίζουν το τσιμέντο τους για την έφοδο στον ουρανό, αυτοί που πάντα θα σηκώνονται κάτω από τις μπότες τους, που θα λυγίζουν τα κάγκελά τους.
Απαντάμε στην επίθεση του κράτους, με συντροφικότητα, αλληλεγγύη, με επίμονο και αποφασιστικό αγώνα. Θα πάρουμε πίσω όσες καταλήψεις και αν εκκενώσουν. Μπροστά στην σιγή νεκροταφείου που θέλουν να απλώσουν απαντάμε ακόμα πιο μαχητικά μέχρι τη συνολική ανατροπή κράτους και καπιταλισμού, μέχρι στο γκρέμισμα κάθε φυλακής. Ως την αναρχία.
Όλες/α/οι στις 2/12 στην Ευελπίδων στις 9:00 (κτήριο 8, αίθουσα 2) για το εφετείο των συντροφιών.
Στηρίζουμε την πορεία το Σάββατο 29 Νοεμβρίου στις 13:00 στην πλατεία Μερκούρη στα Πετράλωνα.
10-100-1000 (ανα)καταλήψεις ενάντια σε ένα κόσμο οργανωμένης σήψης.
Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις και τα συντρόφια μας.
Αναρχική συλλογικότητα Acte
acte@riseup.net/acte.espivblogs.net